مسعود عربشاهی درگذشت

به گزارش ایلنا، مسعود عربشاهی از نقاشان پیشرو و شاخص‌ترین هنرمندان مفهومی ایران در سن ۸۴ سالگی بر اثر عارضه قلبی - ریوی به دیار حق شتافت.

این نقاش پرکار معاصر ایران در ۱۹ شهریور سال ۱۳۱۴ در تهران متولد شد. او تک فرزند خانواده بود و در دوره نوجوانی و بین سال‌های ۱۳۲۸ تا ۱۳۳۵ تحت نظر محمود اولیا شروع به آموختن نقاشی کرد و سپس برای تحصیل بین سال‌های ۱۳۳۵ تا ۱۳۳۷ در رشته نقاشی به هنرستان تجسمی پسران تهران رفت. بعد از گرفتن دیپلم، دو سال در اداره‌ی فرهنگ و هنر به عنوان طراح گرافیک، مشغول به کار شد.

وی در سال ۱۳۴۰ وارد هنرکده‌ی هنرهای تزئینی شد و در همان سال ازدواج کرد. اساتید این سال‌های او کسانی مانند حسین کاظمی، کریم امامی و تعدادی اساتید فرانسوی بودند. او اولین نمایشگاه خود را در سال ۱۳۴۱ برگزار کرد. عربشاهی در سال ۱۳۴۷ با مدرک فوق لیسانس معماری داخلی از دانشگاه هنر فارغ‌التحصیل شد. او همراه با تحصیلات دانشگاهی در رشتهٔ نقاشی، مجسمه‌سازی، معماری، موفق شد به شیوه‌ای خاص، با درهم‌آمیختگی سمبل‌های اساطیری در کتیبه‌ها، خطوط و نقش‌های اسرارآمیز، بیان‌گر یگانگی و القای جهتی باشد که با شناخت در مسیری ماهرانه دنبال شده‌است.

او با داشتن دهه‌ها تجربه کار در زمینهٔ نقش برجسته و کارهای اجرایی بر نمای ساختمان‌ها، همراه با تکنیک منحصر به‌فرد خود در اجرای سالن‌های کنفرانس که شهرت جهانی دارد، تاکنون در ایران و سایر کشورها کارهای اجرایی بزرگی را انجام داده‌است. نقش برجسته سردر اتاق صنایع و معادن در خیابان طالقانی، سالن کنفرانس هلال احمر در میدان ارگ، نقش برجسته‌های دیوارهای پارک طالقانی در بزرگراه حقانی و مجموعه «نور و گیاه» بر دیوار مجلس از جمله این آثار هستند. در دهه هشتاد شمسی و در جریان بازسازی ساختمان مجلس، مجموعه نور و گیاه که با ابعاد ۴ در ۹ متر بر دیوار مجلس نصب بود، آسیب دید و بیشتر لته‌های آن از بین رفت.

عربشاهی در دوران تحصیل در هنرکده بیشتر تحت تاثیر هنر دوران باستان بود. در این دوران او همچنان کار گچ و سفال را ادامه می‌دهد و خطوط و نقش‌ها را بر نقاشی‌هایش اضافه می‌کند و زیربنای آثارش را فرم‌های خاصی تشکیل می‌دهد که به ساختار و طرز تفکرش برمی‌گردد. بنایی در زمینه‌هایی از معنویت و مفهوم که به واکاوی و ریشه‌یابی و تغییراتی منجر می‌شود. مسعود عربشاهی جایزه‌ی نخست چهارمین بی‌ینال تهران(جایزه‌ی اول هنرهای زیبای کشور) را در فروردین ۱۳۴۳، جایزه‌ی اول در نمایشگاه بین‌المللی موناکو ـ فرانسه را در سال ۱۳۵۲، جایزه‌ی اول در نمایشگاه روز مادر ۱۳۵۲ و همچنین جایزه‌ی اول در مسابقه‌ی مجسمه‌سازی تهران را در سال ۱۳۵۳ به دست آورد.