آرامش کالدرون نقطه مقابل استراماچونی؛
شخصیت متفاوت سرمربیان سرخابی
سرمربیان استقلال و پرسپولیس در طول مدت حضورشان در ایران شخصیت‌های متفاوتی از خود نشان داده‌اند.
به گزارش ایلنا، هر چقدر استراماچونی در این دو سه ماهی که به ایران وارد شده برای استقلال دردسر درست کرده، به همان اندازه گابریل کالدرون در پرسپولیس آرام و اهل مصالحه بوده. کالدرون که حدود دو دهه در خاورمیانه کار کرده ملاحظات خاص فوتبال این منطقه را به خوبی آموخته و می‌داند در اینجا خبری از امکاناتی که در اسپانیا و سوییس داشته، نیست. او پر انرژی و سختکوش در جلسات تمرینی ظاهر می‌شود، همپای بازیکنان می‌دود، وزنه می‌زند و سعی می‌کند رابطه نزدیکی با بازیکنانش برقرار کند.
اما یک شوت از پشت محوطه هجده قدم از احسان حاجی‌صفی، سرآغازی برای انتقادهای (ولو نرم و زیرپوستی) از کالدرون بود. پرسپولیس در لیگ هجدهم اگرچه کمتر از دو دوره گذشته بازی‌ها را با برد پشت سر گذاشت (16 برد در لیگ هجدهم، 19 برد در لیگ هفدهم و 20 برد در لیگ شانزدهم) ولی به رکورد شگفت انگیز فقط یک باخت در طول فصل رسید. این درحالی است که پرسپولیس برانکو با وجود قهرمانی در لیگ‌های 16 و 17 در طول فصل 4 بازی را با شکست پشت سر گذاشته بود. به این اضافه کنید که برانکو در فصل گذشته برای اولین بار قهرمان جام حذفی هم شد و با احتساب رقابت‌های لیگ و حذفی، فقط یک شکست مقابل فولاد در خوزستان تحمل کرد. این آمار و ارقام به ما می‌گوید که هواداران پرسپولیس مدت‌هاست عادت تحمل شکست در بازی‌های داخلی را از یاد برده‌اند، وگرنه باخت در تبریز آن هم مقابل تیم مدعی تراکتور آنقدر هم چیز عجیبی نیست که به خاطر آن کالدرون زیر تیغ انتقادات قرار گیرد.
قبل از آغاز گفته شده بود «ورود به رختکن تیم برنده» و «مقایسه اجتناب‌ناپذیر با برانکو» بزرگترین چالش‌های پیش روی کالدرون است و حالا مربی آرژانتینی پرسپولیس این دو فاکتور مهم را با تمام وجود احساس می‌کند. او به فوتبالی وارد شده که در آن از نگاه هواداران میان مساوی کردن و باختن، زمین تا آسمان فاصله است. در حالی که سه مساوی پیاپی عملاً تفاوتی با دو شکست و یک برد ندارد اما در مناسبات خاص فوتبال ایران، نه هوادار و نه بازیکنان، نمی‌توانند به آسانی شکست را فراموش کنند. از سوی دیگر همه از پرسپولیس انتظار دارند چهارمین قهرمانی پیاپی را جشن بگیرد و هر نتیجه‌ای جز قهرمانی در پایان فصل، برای کالدرون به منزله ناکامی است. علاوه بر آن، روز به روز جلوه‌های تازه‌تری از مقایسه با تیم برانکو هم پیش روی کالدرون قرار می‌گیرد. برانکو بخصوص در دو فصل پایانی، قرمزها را با آرایش پایه 2-4-4به زمین می‌فرستاد اما کالدرون که به استفاده از وینگرها اعتقاد دارد، آرایش پایه 3-3-4 را برای پرسپولیس برگزیده.
گذشته از این که چه مربی به چه سیستمی علاقه دارد، آنچه در دو هفته اخیر در زمین دیده شد این واقعیت بود که پرسپولیس، سخت و کم موقعیت می‌سازد. به لحاظ فنی این مهم‌ترین مسأله‌ای است که مربی جدید پرسپولیس باید فکری به حال آن کند. کالدرون در نیمه دوم که از تراکتور عقب بود، تمام عناصر هجومی نیمکتش را به زمین فرستاد ولی باز هم در خلق موقعیت از نیمه اول موفق‌تر نبود. با این حال تعویض‌های هجومی پرسپولیس در بازی هفته پیش، یک پیام پنهان به کالدرون داشت و آن هم تأثیری بود که بشار رسن با دقت پاس 95 درصدی‌اش در خط میانی داشت. بشار دو شوت هم به دروازه تراکتور زد و شاید حضور او در ترکیب اصلی، بخشی از مشکلات قرمزها را در خط هافبک کم کند.
کالدرون وارد تیمی شده که در بعضی پست‌ها چند بازیکن همسطح دارد. نادری و انصاری در دفاع چپ، شیری و ماهینی در دفاع راست، کنعانی‌زادگانی که تنها مدافع وسط ملی‌پوش پرسپولیس است و فعلاً پشت سیدجلال و شجاع قرار گرفته و یک ترافیک عجیب در خط سوم؛ یعنی جایی که امیری، ترابی، عالیشاه، نعمتی، بشار و احمدزاده حضور دارند. اگر کالدرون بخواهد به سیستمی که استفاده می‌کند وفادار باشد، احتمالاً میان جونیور براندائو و علیپور یک نفر در ترکیب یازده نفره قرار بگیرند و مرد آرژانتینی باید زودتر تصمیم بگیرد که مثل برانکو با یک ترکیب تقریباً ثابت لیگ را ادامه دهد یا اینکه از سیستم چرخشی استفاده کند که میزان نارضایتی نیمکت نشینان به حداقل برسد. این شاید مهم‌ترین چالش پیش روی کالدرون در ادامه فصل باشد.
