تعیین عرصه و حریم ۹ محوطه و بنای تاریخی شهرستان ایذه

به گزارش خبرنگار ایلنا، توسعه بافت شهری و روستایی همواره یکی از تهدیدهای فراگیر و آسیب‌رسان به آثار باستانی بوده و هست. این تهدید که به صورت تدریجی تبدیل به یک معضل جدی و دامنه‌دار می‌شود، سالانه در مناطق مختلف ایران صدمات جبران ناپذیری را به آثار باستانی وارد می‌آورد. در این بین علاوه بر عدم مدیریت و برنامه‌ریزی صحیح، تعداد آثار باستانی یک منطقه و روند توسعه بافت‌های شهری و روستایی در آن منطقه نقش اساسی در میزان آسیب‌رسانی به آثار باستانی را دارند.

ایوب سلطانی (مدیر پایگاه میراث فرهنگی آیاپیر ایذه) با اشاره به اهمیتی که بافت تاریخی ایذه دارد، گفت: شهرستان ایذه از جمله کهن شهرهای ایران  است که به دلیل غنای فرهنگی (از نظر تعداد و تنوع آثار باستانی) و توسعه روز افزون بافت‌های شهری و روستایی، آثار باستانی‌اش همواره مورد تهدید هستند. از این‌رو، اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و پایگاه میراث فرهنگی آیاپیر با هدف پیشگیری از تهدیدات احتمالی و جلوگیری از هرگونه دخل و تصرف‌های در محدوده آثار باستانی و داشتن توان بازدارندگی حقوقی، طی چند پروژه پژوهشی اقدام به تعیین عرصه و پیشنهاد حریم برای ۹ اثر باستانی این شهرستان نمود.

او ادامه داد: این ۹ اثر که تماماً در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌اند، شامل محوطه کول فرح، بنا و محوطه تاق طویله، مجموعه تاریخی شهسوار، بنای کوشک نورآباد، کاروانسرای دهدز، نقش برجسته خنگ اژدر، نقش برجسته یارعلیوند و نقش برجسته کمالوند هستند. همچنین محوطه اشکفت سلمان که بیش از این تعیین عرصه وحریم مصوب داشته است مورد بازبینی مجدد قرارگرفت.

به گفته سلطانی، در راستای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم این ۹ اثر، مطالعاتی در راستای معرفی هرچه بهتر و دقیق‌تر، آسیب‌شناسی، معرفی آثار باستانی پیرامون، برنامه‌ریزی در راستای اقدامات بعدی و ... در خصوص آنها به انجام رسید. این پروژه جامع و مهم نقش بسزایی در تکمیل پازل و پنل مدیریت پرونده ثبت جهانی ایذه که از سال ۲۰۰۸ میلادی در فهرست انتظار یونسکو قرار دارد، ایفا خواهد کرد.