مستر ویلتموس؛ به فوتبال دو قطبی ایران خوش آمدید

به گزارش ایلنا، مارک ویلموتس در مراسم معارفه‌ای که صبح چهارشنبه در هتل المپیک تهران برگزار شد، در جمله‌ای قریب به مضمون گفت: «من درباره ایران مطالعه کرده‌ام. فیلم دیده‌ام و کتاب خوانده‌ام. به آداب و رسوم ایرانیان و همینطور اخلاقیات آنها پی برده‌ام.»

این نهایت خوش‌بینی مردی است که تصور می‌کند با دیدن چند فیلم، خواندن یکی دو کتاب و احتمالاً مشورت با مربیانی مثل جرج لیکنز، به اخلاقیات ایرانیان پی برده است. واقعیت آن است که ما با همه نقاط ضعف و قوت‌مان، مردمانی پیچیده هستیم. پیچیده‌تر از اروپایی‌ها و همانگونه که ویلموتس در ابتدای مراسم گفته بود: «تیم ملی ایران منحصر به فرد است»

این منحصر به فرد بودن، در برخی خلق و خوهای دیگرمان هم وجود دارد. یکی از این ویژگی‌های منحصر به فرد ما این است که به محض رخ دادن هر اتفاقی در ورزش ایران، به سرعت یک موقعیت «دو قطبی» شکل می‌گیرد. ویلموتس به زودی درخواهد یافت که قبل از هر اقدامی، حتی پیش از دو بازی تدارکاتی با سوریه و کره جنوبی، گروهی تصمیم گرفته‌اند با او مخالف باشند. و گروهی دیگر، بی‌آنکه منافع ویژه‌ای داشته باشند، در هر حالتی از همین امروز تصمیم گرفته‌اند که طرفدار سرسخت او باشند. به مرور، آتشبار نقد مخالفان، با سرعت بیشتر و بیشتری شلیک می‌کند و در نقطه مقابل، هواداران متعصبش حتی از لباس پوشیدن و واکنش‌هایش در کنار زمین، افسانه‌های عامه پسند خواهند ساخت. در اتمسفر دوقطبی ساز فوتبال ایران، رسانه‌ها هم اغلب تحت تاثیر همین جو قرار می‌گیرند و به اجبار باید انتخاب کنند که پرچمدار مخالفت با ویلموتس باشند یا حامی بی‌قید و شرط او. دور نخواهد بود روزی که رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی و کانال‌های پرطرفدار مجازی، صف‌‌بندی‌ها را آغاز کنند و تصمیم بگیرند که ویلموتس را «سفید» بینند یا «سیاه». انگار هیچ کس و هیچ چیز، نباید خاکستری باشد. این فضایی است که بدبختانه اکثریت رسانه‌ها را هم بلعیده؛ تفکر «صفر و صدی».

این تن دادن به دوقطبی سازی، یکی از آفت‌های بزرگ امروز فوتبال ایران است و ناامیدانه امیدوارم رسانه‌های تاثیرگذار ایران، این بار دوقطبی مخربی که درباره کارلوس کی‌روش رقم خورد را برای مارک ویلموتس تکرار نکنند.

مارک ویلموتس در نخستین قدم باید فهرست تیم ملی را برای دو بازی دوستانه اعلام کند. طبیعی است که آشنایی او با فوتبال ایران محدود به دو سه هفته اخیر بوده و احتمالاً فهرست اولیه او، توأم با محافظه‌کاری و با تشابه فراوان نسبت به تیمی باشد که شش ماه پیش در جام ملت‌های آسیا به میدان رفت. ‌ای کاش این بار به اندازه گذشته عجول نباشیم، کمی به ویلموتس فرصت بدهیم و همه ارزیابی‌ها از بلدی و نابلدی مربی اسبق تیم ملی بلژیک را به یک فهرست تیم ملی و دو بازی دوستانه محدود نکنیم.

یادداشت: علی مغانی