بررسی دو سیستم برانکو در فصل هجدهم، یکی دفاعی، یکی هجمی

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، پرسپولیس در لیگ هجدهم در شرایطی به هدایت برانکو به قهرمانی رسید که در طول فصل عمدتاً از دو آرایش و سیستم در بازی خود بهره برد.

سیستم اولیه که در پرسپولیس استفاده می‌شد 2-3-1-4 یا همان 2-4-4 لوزی است که در خط هافبک با یک بازیکن تدافعی یعنی کامیابی‌نیا (یا احمد نوراللهی) به میدان می‌رفت و دو هافبک کناری و یک هافبک هجومی داشت.

این سیستم در مواقعی به کار گرفته می‌شد که از بین کمال کامیابی‌نیا یا احمد نوراللهی یک بازیکن غایب بود ولی در جایی که برانکو هر دو را در اختیار داشت از سیستم 2-4-4 به شکل دیگری که شامل دو هافبک دفاعی و دو هافبک هجومی متمایل به کناره‌ها بازی می‌کنند استفاده می‌شد.

آمار پرسپولیس با این دو سیستم نشان می‌دهد تفاوت زیادی در عملکرد سرخپوشان و نتایج به دست آمده دیده نمی‌شود.

چه در میانگین امتیاز، چه در درصد مالکیت توپ، چه در شانس گل و حتی شانس گل حریفان پرسپولیس عملکردی تقریبا مشابه با هر دو سیستم داشته ولی در گل زده و گل خورده اوضاع کمی متفاوت است. سرخپوشان با ترکیب هجومی‌تر خود که در آن تنها یک هافبک دفاعی داشتند در 20 بازی 27 گل به ثمر رسانده که متوسط 1.35 گل در هر بازی را می‌رساند ولی در 10 بازی با سیستم دفاعی‌تر 10 گل و متوسط 1 گل در هر بازی داشتند. از طرفی در گل خورده آنها با سیستم دفاعی‌تر موفق‌تر عمل کرده و 2 گل در 10 بازی یا 0.2 گل در هر بازی داشتند که این آمار در ترکیب هجومی‌تر 12 گل در 20 بازی یا 0.6 گل در هر بازی بوده است.