یادداشتی از مسعود حیدری؛
سهم کارگران از جمهوریت
مسعود حیدری (مدیرعامل خبرگزاری کار ایران) در یادداشت پیش‌رو جایگاه کارگران را در کشوری که بنیان و اساس آن را همین گروه بنا گذاشته‌اند، مرور می‌کند و می‌نویسد: ما کارگران را تا به اینجا می‌خواهیم که زینت المجالس‌مان باشند نه موی دماغ‌مان! آنقدر عزیز و گرامی‌شان می‌داریم که مزاحمتی برای‌مان نداشته باشند اما همین که پای مطالبات به میان می‌آید، رفتارهای‌مان عوض می‌شود و یادمان می‌رود که کارگران همانهایی بودند که در حرف و شعار سنگشان را به سینه می‌زدیم.
در حرف و شعار کارگران صاحب همه چیز هستند، همواره مورد تکریم و احترامند و دارای شأن و منزلت، اما وقتی پای عمل به میان می‌آید همه چیز می‌لنگد، هزار عذر و بهانه و توجیه آورده می‌شود تا بلکه حقوق مادی و معنوی کارگران تا سر حد امکان تحدید شود.
ما کارگران را تا به اینجا می‌خواهیم که زینت المجالس‌مان باشند نه موی دماغ‌مان! آنقدر عزیز و گرامی‌شان می‌داریم که مزاحمتی برای‌مان نداشته باشند اما همین که پای مطالبات به میان می‌آید، رفتارهای‌مان عوض می‌شود و یادمان می‌رود که کارگران همانهایی بودند که در حرف و شعار سنگشان را به سینه می‌زدیم.
می‌دانیم و می‌دانند که کارگران در راه اعتلای کشور از هیچ چیزشان فروگذار نکرده‌اند و با تمام وجود در خدمت کشور و پیشرفت و آبادانی آن بوده‌اند همیشه هم از آنچه حق قطعی و مسلمشان بوده است به اعتبار اینکه روزی این از خودگذشتگی‌ها به چشم خواهد آمد، گذشته‌اند.
اما در عوض ما در برابر این همه از خودگذشتگی و ایثار چه کرده‌ایم؟ این سوالی است که پایمال کنندگان حقوق کارگران باید حداقل در خلوت از خود بپرسند و خود قضاوت کنند که با کارگران چه کرده‌اند؟
تعمقی در اصول حاکم بر جمهوری اسلامی به وضوح به ما نشان می‌دهد که آنچه باید برکشور حکمرانی کند می بایست نشأت گرفته از دو اصل جمهوری و اسلامی باشد و همه چیز در ذیل این دو اصل کارسازی پیش برود، بدون هیچ افراط و تفریطی. اما آیا در واقعیت این گونه عمل شده است؟ ما چه تهدیدی از ناحیه کارگران مظلوم و بی‌پناه حس می‌کنیم که همواره در تلاشیم که حقوق‌شان و مطالباتشان را تهدید کنیم.
شاید طرح مصادیق ذیل کمی بیشتر و بهتر ما را به اصل ماجرا دلالت کند:
تحدید حق برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌های صنفی (مغایر با اصول مصرح قانون اساسی)، محدود کردن حق انتخاب کارگران و برنتابیدن انگشت شمار نمایندگان کارگری در مجلس با طرح‌های واهی و مساله‌دار نظیر ممنوعیت حضور در مجلس طی سه دوره متوالی و لزوم ارائه مدرک فوق لیسانس برای کاندیداتوری مجلس (مغایر با روح جمهوری اسلامی و حاکمیت مردم بر مردم) ایجاد تنگناها و مضایق معیشتی برای کارگران به دلیل تصمیم‌گیری‌های غلط و ناشیانه و عدم شناخت درست و درک دقیق از مسایل کارگران، دست‌اندازی به اموال و اندوخته‌‌های کارگران در صندوق تامین اجتماعی بدون آنکه حتی از آنها در این خصوص نظرخواهی شود، کسب اجازه که جای خود دارد، حکمرانی دلالی و واسطه‌گری و انواع سوداگری‌ها بر روابط اقتصادی به جای رونق تولید و بها دادن به تولید کننده و کارگر (مغایر با آنچه از اول انقلاب به کارگران وعده داده شده بود) و همه موارد دیگری که شاید مجال پرداختن به آنها در این مجال اندک نباشد.
حال از به وجود آورندگان این وضعیت باید پرسید که معنای جمهوریت نظام تحدید همه عوامل حیاتی کارگران به این شکلی که شاهد آ‌نیم، بود و یا آنکه این طبقه رنج دیده هم باید در معادلاتی که نوشته می‌شود نیز دیده شوند؟
پس با چه رویی دم از جمهوریت می‌زنیم و تلاش داریم در این وانفسای ایجاد شده برای کارگران به دروغ همه اقدامات‌مان را به قانون اساسی و سایر قوانین جاری کشور نسبت دهیم و با تفسیرها و تحلیل‌های غلط و ناقص همه چیز را به نفع خود تمام کنیم و اصلا به روی خودمان هم نیاوریم که طرف دیگر این ماجرا انسان‌های شریفی هستند که اگر تا به حال مشقت‌ها را تحمل کرده‌اند از روی نجابت‌شان بوده است و لا غیر.
یادمان باشد و یادتان باشد که کارگران حق شان را از کسی گدایی نمی‌کنند و بنابر آنچه وجه جمهوریت نظام برایشان مقدر نموده همه حقوق پایمال شده‌شان را باز می‌ستانند و این را هم بدانیم که کسی برای این کشرو دلسوزتر از کارگر سراغ نداریم. جوفروشان گندم نما روزی پاسخگوی عملکرد خود خواهند بود و آن روز دیر نیست.
هفته کارگر و به ویژه روز جهانی کارگر را به همه کارگران عزیز و شریف کشورمان تبریک می‌گوییم و از آنها می‌خواهیم با صبر و استعانت از خداوند متعال در مسیر پیگیری خواسته‌هایشان استوار بمانند.
