روستایی‌نویسان خوزستانی غایبان بزرگ نمایشگاه کتاب

به گزارش خبرنگار ایلنا از اهواز، متن یادداشت علی یار زارعی به شرح زیر است:

یکی از بخش‌های جانبی سیزدهمین نمایشگاه سراسری کتاب خوزستان که از هفدهم بهمن آغاز شده، تجلیل از استاد امین فقیری نویسنده‌ی داستان‌های روستایی کشور است.

تقدیر از هنرمندان‌ و نویسندگان کاری شایسته و پسندیده است، اما با توجه به برگزاری این نمایشگاه در استان خوزستان در حاشیه گذاشتن نویسندگان بومی که درهمین زمینه قلم زده‌اند، کاری‌ قابل تامل است.

"امین فقیری" کار داستان نویسی را در دهه‌ی چهل با نوشتن‌ داستان‌هایی درباره‌ی روستا آغاز کرد؛ کتاب دهکده‌ی پر ملال او که بیش از پنجاه سال پیش منتشر شده و دربردارنده‌ی داستان‌هایی درباره‌ی زندگی روستاییان است هنوز پس از گذشت سال‌ها برای خواننده گیرایی و جذابیت خاصی دارد تجلیل از چنین نویسنده‌ای کاری زیبنده و درخور است، اما چه خوب بود که در کنار آن از همتایان او، از روستایی نویسان خوزستانی هم تقدیر و ستایشی می‌شد.

 نویسندگانی که مسایل روستاییان و زندگی آن‌ها را در داستان‌های خود مورد توجه قرار می دادند.

 "منوچهر شفیانی" از اواخر دهه‌ی‌ سی به نوشتن داستان‌هایی درباره زندگی روستاییان پرداخت دوره های سپاه دانش فرصتی بود تا با زندگی روستاییان از نزدیک آشنا شود و به کارش رنگ و بوی بهتری بدهد. او پس از دوران سربازی به تهران رفت و با مجله های مختلفی شروع به همکاری کرد و پس از مدتی به سردبیری مجله‌های خوشه و ترقی رسید شفیانی افزون بر داستان نویسی در زمینه‌ی فولکلور و فرهنگ مردم بختیاری هم آثاری دارد. کتاب های او در سال 95 به همت نشر تمتی به مدیریت محسن حیدری در پنج جلد منتشر شد.

پس از او نویسندگان دیگری به جرگه‌ی روستانویسان پیوستند.

"بهرام حیدری" و "حفیظ الله ممبینی" که در همان سال‌ها داستان‌هایی در مجلات آن زمان به چاپ رساندند.

"یارعلی پورمقدم"  که نمایشنامه‌ها و داستان‌هایی در باره‌ی مسایل بومی و محلی به نگارش در آورد.

 "قباد آذرآیین" که داستان‌هایش بیشتر رنگ و بوی اقلیمی دارد، محمد ایوبی و احمد محمود هم گاهی در حوزه ی اقلیم به زندگی روستاییان  پرداختند.

"احمد بیگدلی" در بعضی از کتاب هایش مسایل اقلیمی را مورد توجه قرار داده است.

اینجانب نیز در سال 42 با چاپ داستانی در مجله ی خوشه داستان نویسی و  روستایی نویسی را آغاز و پس از آن دو کتاب منتشر کردم؛ چینووی در باره ی زندگی روستاییان و چابکسوار در باره‌ی شش شخصیت بختیاری است.

به هر حال تجلیل از نویسندگان کاری است ستودنی و ارزشمند، اما چه خوب بود که نگاه محبت آمیزی هم به نویسندگان خوزستانی می‌شد و از روستایی‌نویسان این دیار هم تقدیر به عمل می‌آمد.