مدیران ما همه چیز را سطحی و در حد بینش خودشان می‌بینند
واعظ آشتیانی: کیروش هم پول خوب گرفت و هم برای خودش تبلیغ کرد
امیررضا واعظ آشتیانی مدیرعامل سابق باشگاه استقلال معتقد است که بعد از کیروش نباید پسرفت کنیم و مربی داخلی برای تیم ملی انتخاب کنیم
به گزارش ایلنا،امیررضا واعظ آشتیانی مدیرعامل سابق باشگاه استقلال معتقد است که بعد از کیروش نباید پسرفت کنیم و مربی داخلی برای تیم ملی انتخاب کنیم چرا که مربیان ما در این 8 سال در کدام کلاس مربیگری سطح بالا یا تورنمنت بین‌المللی بزرگ شرکت کرده‌اند که دانش آنها افزایش یافته باشد و بتوانند به تیم ملی کمک کنند بنابراین باید دنبال مربی خوب خارجی باشیم به شرطی که هم اعمال مدیریت کنیم و هم زیرساخت ها را برای حضور چنین فردی آماده کنیم.
عملکرد تیم ملی در جام ملت‌های آسیا چطور بود؟
یک واقعیتی را باید بپذیریم، ما فکر کردیم که فقط ما هستیم در فوتبال سرمایه‌گذاری می‌کنیم درحالی که سرمایه‌گذاری ما هم هدفمند و برنامه‌ریزی شده نبود و مدیریت فدراسیون فوتبال ما هم آماتور است و فوتبال آسیا نشان داد که دارد قطب‌های جدید رو می‌کند و آنها هدف‌گذاری، سازماندهی، برنامه‌ریزی و مدیریت دارند و از امکاناتی که دارند هم به نحو مطلوب و بهینه استفاده می‌کنند که ما این کار را بلد نیستیم چون افراد مدیر کمتر در فوتبال ما پیدا می‌شوند و هم چیز را سطحی و در حد بینش خودشان نگاه می‌کنند. من فقط می‌گویم این واقعیت وجود دارد که فدراسیون‌ها در آسیا با برنامه کار می‌کنند. شما قطر را ببینید یا حتی ویتنام که خیلی خوب بود. اینها تیم‌های نوظهوری هستند که شاید نتیجه نگرفتند اما کار تیمی‌شان نشان داد که در آینده حرف برای گفتن دارند. آن دوران تمام شد که ایران 10 یا 20 گل به آنها بزند و اگر تیمی 4 تا می‌خورد حادثه است مثل ما که 3 گل از ژاپن خوردیم و حادثه بود و گرنه اختلاف‌‌مان یک گل بود.
درحالی که مردم انتظار قهرمانی آسیا را از تیم ملی داشتند چرا این تیم قهرمان نشد؟
قهرمانی زمانی محقق می‌شود که همه اجزای یک سازمان‌ساز موفقیت بزنند. در مدیریت ورزش همه باید یک ساز بزنند و باید دارای یک نت واحد و رهبری درست باشند تا موفق شوند اما آیا در فوتبال ایران این اتفاق افتاده است؟ باید به این سوال فکر کنیم.
قطر که کسی فکرش را نمی‌کرد چطور قهرمان آسیا شد؟
هدف‌گذاری آنها خوب بود. البته قطر را باید 4 سال دیگر ببینیم که چه کار می‌کند. عراق هم در گذشته قهرمان آسیا شد و بعد دیدیم که چه اتفاقی برای آنها افتاد. ژاپن هم قهرمان آسیا شد اما موفقیت خودش را با یک نوسان ناچیز ادامه می‌دهد. قطر هدف‌گذاری خوبی داشت اما باید ببینیم در 4 سال آینده چه اتفاقی برای این تیم می‌افتد و آیا برنامه‌ریزی‌اش اصولی بوده یا دنبال یک قهرمانی زودگذر بوده است. هرچند که می‌گویند قطر کارهای زیربنایی را از چند سال قبل شروع کرده و ادامه داده و لیگ پویایی دارد و نیروی انسانی خوبی هم تربیت کرده که همه اینها درست است اما اگر همه امکانات مهیا باشد و به درستی از آن استفاده نکنید به نتیجه هم نمی‌رسید. باید ببینیم که مدیریت امروز فوتبال قطر آیا همین روند را ادامه می‌دهد یا مثل ورزش و فوتبال ما سلیقه‌ای عمل می‌کنند. البته فکر می‌کنم برای قطر این اتفاق نیفتد و آنها سلیقه‌ای عمل نکنند. ما باید منطقی به مسایل نگاه کنیم و باید نگاه کارشناسی داشته باشیم. الان باید ببینیم که قطر می‌خواهد سینوسی عمل کند یا آرام آرام به سمت صعود برود. اگر سینوسی عمل کند که فایده‌ای ندارد اما اگر نگاه آنها صعودی باشد قابل احترام است و باید ببینیم در 4 سال آینده چه کار می‌کنند.
عملکرد کیروش را در 8 سال حضورش در ایران چطور ارزیابی می‌کنید؟
من خبری را دارم مبنی بر اینکه در قرارداد اولیه کیروش قید شده بود که به تیم‌های پایه ما نظارت داشته باشد اما ما به دلیل ضعف مدیریت این کفایت را نداشتیم که از چنین فردی استفاده کنیم و همین ضعف مدیریت باعث شد که کیروش بر ما مدیریت می‌کرد و البته غیر از او هم هرکسی بود همین کار را می‌کرد.
چرا؟
چون ما در لیگ خودمان هم کم نداریم کسانی که سرمربی مدیرعامل هستند و اگر کسی در اعمال مدیریت کیروش نسبت به فدراسیون انتقاد می‌کند اول نگاه به لیگ خودمان داشته باشد که از بی‌کفایتی برخی مدیران و سوءمدیریت آنها عده‌ای از مربیان ما سرمربی مدیرعامل می‌شوند و بعدا هرجا که می‌نشستند از مدیرعامل تعریف می کردند چون از بی‌کفایتی مدیر، آنها بودند که سو‌ءاستفاده می‌کردند. کسانی که به کیروش اطلاعات و مشاوره می‌دادند تاریخچه این دسته از مربیان و مدیران را برای او تعریف کرده بودند و با همین تجربه کیروش هم همین راه را رفت و موفق هم بود.
دستاورد کیروش برای فوتبال ما چه بود؟
وقتی سوءمدیریت و بی‌توجهی باشد طبیعی است که کیروش دستاوردی برای فوتبال ما نداشت. بارها گفته‌ام که بیشترین فایده برای خود کیروش بود چون هم پول خوب گرفت و هم تبلیغ برای خودش کرد و اعتبار و جایگاهی کسب کرد البته ناگفته نماند که کیروش به لحاظ مدیریتی برای جایگاه‌اش رفتارهای منحصر به خودش را هم داشت از این جهت که بازیکن سالاری و بازیکن سفارشی را تعطیل کرد و نظم و انضباط را حاکم کرد و اقتدار و شخصیت تیمی را نهادینه کرد. من به عنوان کسی که سالیان سال است تیم ملی را نظاره‌گر هستم، هیچ‌گاه تیم ملی را به این نظم و انضباط ندیده‌ام. گاهی اوقات رفتارهای شخصی و خرده فرهنگ‌‌های بازیکنان مشکلاتی ایجاد می‌کند که دست مربی نیست مثل بازی ایران و ژاپن روی گل اول که مربی کاری نمی‌توانست انجام بدهد.
به کارنامه کیروش در تیم ملی ایران نمره قبولی می‌دهید؟
ما اگر نتیجه را نگاه کنیم، نتیجه‌ای نداشتیم اما اگر رفتارهای کیروش را به لحاظ فنی و مدیریتی نگاه کنیم خوب بوده است و برخی از مربیان جوان ما ژست‌های کیروش را می‌گیرند که خوب است. منظورم این است که این مربیان جوان ما از نظر اقتدار و نظم مثل کیروش رفتار می‌کنند.
الان و پس از کیروش بحث مربی داخلی یا خارجی مطرح است. برای هدایت تیم ملی شما کدام گزینه را ترجیح می‌دهید؟
ما باید بپذیریم که نباید پسرفت داشته باشیم. در بین داخلی‌ها کدام مربی دانش روز فوتبال را در این 8 ساله کسب کرده یا در کدام کلاس سطح بالا یا تورنمنت بزرگ شرکت کرده است؟ بعد از اینکه مربیان ما مدرک مربیگری A آسیا را می‌گیرند چه اتفاقی در افزایش سطح علمی‌شان افتاده است؟ در کدام تورنمنت بین‌المللی شرکت کرده و حضور داشته‌اند؟
پس شما مربی خارجی را ترجیح می‌دهید؟
من مربی خارجی را ترجیح می‌دهم البته مربی خارجی که از کارآمدی فنی لازم برخوردار باشد و اعمال مدیریت شود و زیرساخت‌ها هم فراهم شود چون اگر امکانات و زیرساخت نداشته باشیم و مربی خوب خارجی هم بیاوریم، هدر دادن سرمایه است و در واقع سرمایه‌سوزی است.
