نوید محمدزاده: سال بعد فیلمی در جشنواره نخواهم داشت

به گزارش خبرنگار ایلنا، نشست خبری فیلم «سرخ‌پوست» با حضور نیما جاویدی (کارگردان)، مجید مطلبی (تهیه‌کننده)، نوید محمدزاده، پری‌ناز ایزدیار، ستاره پسیانی، آتیلا پسیانی و حبیب رضایی (بازیگران) و برخی دیگر از عوامل این فیلم با اجرای احسان کرمی در آخرین سانس از هشتمین روز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر با حضور اهالی رسانه برگزار شد. 

نیما جاویدی (کارگردان) در این نشست در پاسخ به انتقادات مطرح شده درباره باورپذیر نبودن پایان فیلم و چرخش شخصیت اصلی آن گفت: ما این فیلم را در یک نمایش آزمایشگاهی برای ۸۰ نفر نمایش دادیم و اکثرا اعتراضی به این موضوع نداشته و به آن اشاره نکردند. به نوعی باید بگویم که ضرب‌های تحول شخصیت در بخش‌هایی از فیلم مشخص شده ولی براساس سلیقه فیلمنامه‌نویسی من خیلی آشکار نیست. در این فیلم خواستیم حداقل به ما یادآوری شود که گاهی اوقات می‌توان منافع شخصی را به حقیقت ترجیح داد.

وی افزود: مدل نوشتن فیلمنامه توسط من به صورتی نیست که نشانه‌گذاری‌ها را خیلی رو کنم ولی نشانه‌ها در شخصیت سرگرد وجود دارد و تحول در این شخصیت توسط بخش عمده‌ای از مردم پذیرفته می‌شود. ما هیچ‌چیزی از احمد سرخ‌پوست نمی‌بینیم و دلیل آن این بود که بگویم نظر من فیلمساز این است که اگر در جایی قرار گرفتید که بین منافع شخصی و حق باید یک چیز را انتخاب کنید، حق را انتخاب کنید. 

جاویدی ادامه داد: شاید اینقدر دنبال منافع خود هستیم که نمی‌توانیم تحمل کنیم در پایان فردی منافع شخصی خود را برای حق فرد دیگری کنار بگذارد. وگرنه ضرب‌های تحول شخصیت در فیلم هست. من فکر می‌کنم که اگر چشم‌های سرخ‌پوست را نشان می‌دادیم حداقل برخی از سوال‌های چرخش شخصیت از بین می‌رفت ولی این کار را نکردم تا ببینم که واقعا ما خودمان می‌بخشیم.

 این کارگردان در پاسخ به این پرسش که بین حقیقت و عدالت کدام یک را ارجح‌تر می‌داند، اظهار کرد: زمانی که قانون بخواهد عدالت را زیر پا بگذارد، عدالت ارجحیت بیشتری دارد و از نظر بنده در چنین مواقعی قانون هیچ اهمیتی ندارد.

وی همچنین در پاسخ به این پرسش که چرا زمان فیلم را در دوره پهلوی انتخاب کرده است، بیان داشت: از یک تاریخ به بعد در کشور ما و همچنین زندان‌ها دوربین‌های مداربسته وارد می‌شود. نوع قصه ما به صورتی بود که در زندان نمی‌شد دوربین مداربسته باشد. به همین دلیل زمان قصه باید به قبل از این موضوع برمی‌گشت تا منطق قصه درست شود. به این ترتیب زمان پهلوی را انتخاب کردیم.

جاویدی درباره اینکه چطور این ایده به ذهنش رسیده، گفت:چند سال پیش خبری خواندم که طبق آن بین فرودگاه و زندان یاسوج دعوایی اتفاق افتاده بود. فرودگاه می‌گفت به سبب نزدیکی که خطر آفرین است، زندان باید خراب شود، اما زندان راضی به تخریب نمی‌شد. از همان جا ایده این فیلم در ذهن من شکل گرفت.

وی در ادامه بیان کرد: این فیلم مجموعه سازهایی است که در یک کنسرت همه در آن خوب نواختند و به نوعی فیلم ماحصل تلاش تمام تیم پشت صحنه است. همچنین باید بگویم که من برای فستیوال فیلم نمی‌سازم و فکر می‌کنم با ساخت این فیلم این موضوع را در عمل نشان دادم. 

این کارگردان در پایان درباره تعریف فراستی از فیلم سرخ‌پوست گفت: از تعریف آقای فراستی شوکه شدیم ولی لازم است که بگویم ایشان جز منتقدهایی بودند که وقتی وارد نقد می‌شدند، من مثل یک فیلم آمریکایی آن را می‌دیدم. شاید چون من هم عاشق فیلم‌های هیچکاک هستم، نقاط مشابهی با هم داشته باشیم. صادقانه بگویم بعد از نقد آقای فراستی به خودم کفتم دمت گرم ببین چه کردی که فراستی هم از تو تعریف کرده است.

نوید محمدزاده نیز در بخش دیگری از این نشست بیان کرد: برای بازی در این نقش ۱۲ کیلو‌ وزن برای اضافه کردم و برای رسیدن به آن از یک تیمسار کمک گرفتم. بازیگرها دوست دارند، نقش‌های متفاوت را بازی کنند. چراکه آنها هم دنبال یاد گرفتن چیزهای تازه‌ هستند. به این ترتیب باید بگویم که سرخ‌پوست را بین همه فیلم‌هایی که به من پیشنهاد شده و بازی کردم انتخاب می‌کنم. چراکه متفاوت بودن به مسیر کاری من هم کمک می‌کند.

وی در پایان گفت: همینجا اعلام می‌کنم که می‌خواهم مقداری فاصله بگیرم تا مقداری روی نقش‌های قبلی من فکر شود. به این ترتیب سال بعد در جشنواره فجر نخواهم بود. به این ترتیب اگر سال بعد من را در فجر دیدید، مطمئن باشید برادرم است. بهترین تولید و تدارکاتی که در این سال‌ها داشتم در این فیلم بود و این اتفاقی است که در سینمای ما کم پیش می‌آید.

حبیب رضایی نیز درباره علت بازی خود در این فیلم گفت: فیلمنامه را خواندم و متوجه فیلمی شدم که آدم‌ها خیلی کمتر به سراغ آن می‌رفتند. به همین دلیل بازی در آن خوشحال و هیجان زده قبول کردم. 

وی درباره کوتاهی نقش خود در این فیلم هم توضیح داد: به اعتقاد بنده نقش کوتاه و بلند نداریم و بازیگر کوتاه و بلند داریم. به همین دلیل کوتاهی و بلندی نقش برایم مهم نیست و خوب بودن اثر اهمیت بیشتری دارد. در نهایت باید بگویم که از بودن در این کار خوش‌حالم و امیدوارم مردم هم اثر را دوست داشته باشند.