مدیران محترم؛ "انتقال آب مازندران" دغدغه اول نیست
جایگاه مازندران درچشم اندازتوسعه 1404 کجاست
در ماه‌های اخیر مسئولان و صاحب‌نظران و بخصوص نمایندگان مجلس در باب انتقال آب مازندران به استان سمنان واکنش‌های مختلفی نشان داده‌اند؛ طرحی که تقریباً از ده سال پیش مطرح و هر بار رنگ و بوی تازگی به خود می‌گیرد.
ایلنا ؛ اگرچه درباره انتقال آب مازندران به سمنان و تبعات احتمالی آن به کرات هشدار داده‌ایم اما تاکید داریم نمایندگان مردم استان در مجلس و مسئولان محترم استان از سایر مطالبات مردم غافل نشوند.
در ماه‌های اخیر مسئولان و صاحب نظران و بخصوص نمایندگان مجلس در باب انتقال آب مازندران به استان سمنان واکنش های مختلفی نشان داده اند؛ طرحی که تقریباً از ده سال پیش مطرح و هر بار رنگ و بوی تازگی به خود می‌گیرد و بر دغدغه‌های فراوان مردم و مسئولان استان می افزاید.
اگرچه به دغدغه های مدیران و مسئولان استان و منتخبان مردم احترام گذاشته و در گزارش های متعددی تلاش کرده ایم روشنگری به عمل آوریم اما اعتقاد داریم که می بایست اهمیت لازم و ضروری به دیگر دغدغه‌های استان داده شود تا مازندران از روند توسعه و عمران بازنماند و به عبارتی فرآیند توسعه همه جانبه استان مغفول نماند.
در کشورمان الگویی به نام چشم انداز توسعه 1404 ابلاغ شده که براساس آن وضعیت توسعه همه‌جانبه در تمامی عرصه ها پیش بینی شده است؛ از سویی برنامه آمایش سرزمین به گونه‌ای طراحی شده تا مزیت‌ها و نقاط قوت هر منطقه در کشورمان مشخص و تبیین شود؛ حال یک سوال مهم پیش می آید و آن این که سهم مازندران از این برنامه ها چیست و این استان در کجای نقشه توسعه ملی جا خوش کرده؟واکنش به مسایلی همچون انتقال آب مازندران به استان سمنان اگرچه بیانگر دغدغه نمایندگان و مدیران استان به شمارمی آید و قابل احترام است اما دغدغه مهمی همچون توسعه استان چگونه می شود؟
ادعا می‌کنیم که مازندران پر از ظرفیت و دارای توانمندی های فراوانی است که باید در جهت تسریع در فرآیند پیشرفت این استان مورد توجه قرارگیرند؛ اما آیا برنامه‌ای برای استفاده بهینه از این ظرفیت‌ها داشته‌ایم؟ در دو دهه گذشته که استان‌ها تلاش کرده اند تا جایگاه خود را در برنامه توسعه ملی تثبیت کنند؛ مسئولان و مدیران محترم مازندران کدام برنامه مدون و هدفمند را طراحی و براساس آن حرکت کرده اند؟
جایگاه بخش کشاورزی و صنعت و خدمات و صنعت بسیار مهم گردشگری در اقتصاد مازندران کجاست؟ آیا توانمندی‌های بخش کشاورزی و پتانسیل های صنعت و خدمات و همچنین ظرفیت‌های فوق العاده عرصه گردشگری در روند توسعه همه جانبه استان مورد توجه مسئولان و مدیران قرارگرفته است؟ آیا زیر ساخت‌های لازم برای توسعه استان تجهیز شده‌اند؟
ظرفیت های دریایی استان و بنادر مازندران در کدام برنامه توسعه استان پیش بینی و به مرحله اجرا گذاشته شده است؟
عرصه‌های جنگلی و منابع طبیعی مازندران که نعمت‌های الهی برای مردمان خوب استان محسوب می‌شوند، در روند توسعه سالانه و برنامه های پنج ساله توسعه کشور مورد مداقه قرار گرفته اند؟
اینجا کوه و دشت و دریا گرد هم آمده اند تا مازندران به نگینی ارزشمند در نقشه جغرافیایی ایران اسلامی شهره شود؛ مردمان خوب و مستعد و باهوش مازندران و به خصوص جوانان تحصیل کرده بزرگترین و ارزشمندترین سرمایه هایی هستند که می توان برای تسریع در روند توسعه به آنها امید داشت؛ آیا قابل قبول است که بیکاری در استان در بالاترین میزان خود باشد و برنامه های توسعه را تحت الشعاع قرار دهد؟
برای تقویت زیرساخت های عمرانی و بخش های مختلف صنعت، خدمات وگردشگری چه کرده‌ایم؟ برای رونق صنعت و احیای کارخانه های بزرگی که روزگاری سند افتخار مازنی‌ها و ایران بود؛ چه کرده‌ایم؟ در بحث گسترش صادرات غیرنفتی ازطریق بنادر استان و تقویت صنایع تبدیلی چه کرده‌ایم؟
درباره تقویت فرهنگ توسعه و نهادینه شدن این مهم در میان آحاد مردم استان چه اقداماتی صورت گرفته؟به نظر شما مسئولان محترم دلیل روزمرگی فکرکردن و روز مرگی حرکت کردن چیست؟
عزیزان مسئول؛ دغدغه‌های شما در مسایلی همچون بیکاری و اشتغال، ایجاد مناطق آزاد وتجاری، صنعت و کشاورزی، انتقال آب مازندران به استان سمنان مسایل زیست محیطی و... را درک می کنیم و برای شما احترام خاصی قائل هستیم اما این که امروز مسئله ای پیش آید و شما بزرگواران بدون درنگ واکنش نشان دهید؛ نشان از ضعفی است که مازندران سالها از آن رنج می برند.
باید براساس یک الگوی ملی دغدغه‌هایمان را مطرح وپی گیری کنیم و هدف دستیابی به توسعه همه جانبه مازندران درقالب برنامه های یک ساله، سه ساله، پنج ساله و ده ساله و بیست ساله باشد قطعاً و در غیر اینصورت ره به جایی نخواهیم برد.
مازندران خطه‌ای مستعد و زرخیز در جغرافیای ایران عزیز است و شایستگی های فراوانی برای همراه شدن با قطارتوسعه دارد؛ تلاش کنیم در ایستگاه‌های مختلف توشه‌ای از توسعه بارگیریم تا در انتهای این خط به خودمان افتخار کنیم و حسرت گذشت زمان را نخوریم.
خدایا چنان کن سرانجام کار/تو خوشنود باشی و ما رستگار
