پوست حیوانات روی تن خودشان زیباست!/ وضعیت اسفبار حیواناتی که پوست گرانبها دارند

در سال گذشته فرانسه، نروژ، بلژیک و لوکزامبورگ قوانینی را برای پایان دادن به تولید خز تصویب کردند و در حال حاضر ایرلند، لهستان، دانمارک، لیتوانی و استونی نیز این قوانین را در دستور کار پارلمان خود قرار دادند.

هر ساله، میلیون ها حیوان به خاطر پوست شان و تنها برای ارضای یک هوس انسانی کشته می شوند. تخمین زده شده که 85 درصد از این حیوانات در مزارع خز پرورش می یابند. این در حالی است که خرگوش، روباه ها و در برخی از کشورها حتی گربه ها و سگ ها، در قفس های کوچک محدود و در شرایط غیر قابل قبول و غیر بهداشتی محبوس هستند و اغلب به صورت ظالمانه ای یا به صورت شوک الکتریکی کشته می شوند.

خوشبختانه چند سالی است در بسیاری از نقاط جهان، فعالیت مزارع خز با توجه به در نظر گرفتن رفاه حیوانات و موارد اخلاقی ممنوع شده است. نخستین کشورها که این ممنوعیت را اجرا کردند ، بریتانیا، در سال 2000 و اتریش در سال 2004 بودند.

همچنین دیگر کشورهایی که مزارع خز را ممنوع کرده اند هلند، کرواسی، اسلوونی، بوسنی و هرزگوین، صربستان، جمهوری مقدونیه، و ژاپن بودند. در ایالات متحده، در برخی از ایالت ها قوانین و مقررات در این مورد معرفی شده است، که شامل مواردی همچون ممنوعیت نگهداری روباه در قفس، یا ممنوعیت به کار بردن شوک الکتریکی است.

مقامات آلمانی به تعطیلی شش مزرعه خز رای داده اند. این اقدام پس از سال ها مبارزه و رایزنی با این مساله برای ممنوعیت مزارع خز در این کشور، انجام شده است .

وضعیت حیوانات در پرورشگاه‌های خز بسیار اسفبار است. در این پرورشگاه‌ها، حیوانات سراسر زندگی چند ماهۀ خود را در قفسهای کوچک یا فوق‌العاده کوچک بدون هیچ ارتباطی با طبیعت، بدون امکان حرکت آزادانه، بدون هیچ سرگرمی، بدون دریافت هیچ عاطفه و گاهی بدون هیچ گونه ارتباط با همنوعان خود می‌گذرانند تا روز سیاهِ کندن پوست آنها فرا برسد.

تمام این حیوانات به شدت مستاصل هستند و علایم بارز افسردگی شدید و جنون را نشان می‌دهند. در سال‌های اخیر بعضی از کشورهای غربی قوانینی برای بهبود جزئی شرایط زندگی این حیوانات (مانند بزرگتر کردن سایز قفس‌ها) تصویب کرده‌اند ولی حتی همین قوانین بسیار بدوی هم هنوز به درستی به اجرا گذاشته نشده‌اند و صنعت خز، با ترفندهای مختلف مانند سابق به نگهداری و پرورش حیوانات در جهنم ادامه می‌دهد.

وضعیت حیواناتی که در طبیعت زندگی می‌کنند و در تله‌ها گرفتار می‌شوند هم چندان بهتر از وضعیت حیوانات پرورشی نیست. دردی که این حیوانات هنگام گرفتار شدن در تله‌های آرواره‌ای یا سیمی می‌کشند غیر قابل تصور است. بعضی از حیوانات موفق می‌شوند دست یا پای خود را که در تله گیر کرده است قطع کنند و در حال خونریزی شدید فرار کنند ولی بیشتر حیوانات باید ساعت‌ها و حتی روزها در این حالت درد و خونریزی و گرسنگی و تشنگی بمانند تا خودشان بمیرند و یا سرانجام شکارچی‌ها سر برسند و آنها را بکشند.

بزرگترین صادر کنندگان خز دنیا، چین، روسیه، کانادا و اروپا هستند. در اتحادیه اروپا، شش هزار پرورشگاه خز وجود دارد. اتحادیۀ اروپا تولید کنندۀ ۶۳ درصد پوست راسو و ۷۰ درصد پوست روباه دنیاست.

دانمارک تا قبل از پیوستن به این قوانین، بزرگترین تولید کنندۀ اروپایی بود. چراکه، ۲۸ درصد پوست راسوی دنیا را تولید می‌کند. مهم‌ترین تولید کنندگان بعدی، چین، هلند، ایالات بالتیک و آمریکا هستند.

بر اساس این گزارش، این قانون دربردارنده مقررات سختی برای پرورش حیوانات خزدار است. بنابراین، این خبر خوبی برای نجات زندگی حیوانات بی شماری است و امیدواریم هرچه زودتر منتظر اجرای چنین قوانینی در دیگر کشورها نیز باشیم.