می خواهیم؛ پس می توانیم!

به گزارش ایلنا، از آخرین باری که جام قهرمانی ملت‌های آسیا بر فراز دستان یک ایرانی به پرواز درآمده است سال‌های زیادی می‌گذرد. ۱۹۷۶ تا امروز که در آغازین روزهای سال ۲۰۱۹ باید در امارات به جنگ رقبای تیز چنگ قاره کهن رفته  و بر این طلسم چهل و سه ساله مهر پایان بزنیم.

نگاهی به تیم‌های حاضر در امارات نشان از این دارد  که قله افتخار فوتبال آسیا بسیار دور دست تر از ادوار گذشته است. اگر در ۱۹۸۰ کویت، فقط یک میزبان آماده مانع از قهرمانی ما شد، یا در ۱۹۸۴ سنگاپور گل به خودی شاهین بیانی ما را از رسیدن به فینال باز داشت، اگر جوانی و فقدان تجربه تیم ۱۹۸۸ ما را به سکوی سوم قانع کرد و جمال شریف داور سوری اولین و آخرین حذف ما در مرحله گروهی در ژاپن ۱۹۹۲ را رقم زد یا نسل طلایی و شگفتی آفرین ۱۹۹۶  علیرغم  گلباران کره و عربستان باز هم جایگاهی بهتر از سومی نیافت و لبنان ۲۰۰۰ که اشتباه آقای گل به سخت ترین شکل ممکن مجازتمان کرد، و دیوار بزرگ چین که ۲۰۰۴ را شبیه ادوار قبلی ساخت و ۲۰۰۷ که ناباورانه قهرمانی عراق بازنده به تیم ایران و  گرفتار آمده در جنگ و ستیز را تماشا کردیم و ۲۰۱۱ که با قطبی کره شناس هم از پس چشم بادامی ها برنیامدیم و ۲۰۱۵ که  اعتماد جناب کیروش به گلر بدون کیفیت و اخراج پولادی شکستی دیگر را در راه رسیدن به قهرمانی رقم زد همه و همه در شرایطی رخ داد که تیم ما از شانس بالایی برای رسیدن به فینال و قهرمانی برخوردار بود لکن به اتفاقات و وقایع درون و بیرون زمین باخته و سهم ایران در تمام این سالها چیزی به جز ناکامی نبوده است.

حال در ۲۰۱۹ با شرایطی بسیار سخت تر از قبل،  در حالی به شکستن این رکود منفی عدم قهرمانی میاندیشیم که  یک دو جین حریف آماده و قبراق را در مقابل داریم.

فوتبال آسیا دیگر از آن فضای محدود قبلی جدا شده و قدرتهای زیادی را در خود جای داده است. گرچه ما با هدایت کیروش سالهاست در  رنکینگ آسیایی فیفا یکه تازی می‌کنیم اما فراموش نکنیم تنها رقیب بزرگ و قابل احترام آسیایی که در برابر ما سر تسلیم فرود آورده است کره جنوبی ست که پیشتر هم باخت‌های سنگینی را برابر ما تجربه کرده بود. کره‌ای ها خود به مانند ما حسرت کش ناتوانی  در تکرار قهرمانی آسیا بوده و هستند. آنها از ۱۹۶۰ بدین سو هرگز موفق به قهرمانی جام ملت‌ها نشده اند. تیم ما در دوران کیروش هیچگاه با استرالیا رودرو نشده و تنها یک تساوی در بازی دوستانه برابر ژاپن در ورزشگاه آزادی داشته است. البته فوتبال امروز آسیا تنها در چند کشور همیشه  مدعی  خلاصه نمی‌شود. ژاپن حریف بزرگی ست که در جام جهانی شیاطین سرخ اروپا را تا مرز حذف هم پیش برد. کره ای های جنوبی سرمست از باده پیروزی مقابل آلمان قهرمان ۲۰۱۴ دنیا می‌آیند و کانگروها با عنوان مدافع عنوان قهرمانی راهی شیخ نشین امارات می‌شوند. قطر خواب‌های شیرینی برای جام جهانی ۲۰۲۲ دیده است و سرمایه گذاری زیادی روی فوتبالش کرده آنها با تیم چند ملیتی و سرمربی پرتغالی شان حرف‌های زیادی برای گفتن در امارات دارند. میزبان دوباره و پس از سالها در بهترین فرم تیمی و فردی خود قرار گرفته است. عربستان همیشه یک رقیب جدی بوده است که جنگ با ما را محدود به مستطیل سبز نکرده و از همه ابزارها برای مقابله با تیم ما بهره برده است. عراق نیز در هر شرایطی حریفی دندان گیر و سخت کوش بوده و هست. ازبکستان، چین، اردن، عمان، بحرین، سوریه و حتی تیم‌های تازه نفسی همچون ویتنام، هند، فلسطین و لبنان عرصه را بر هر مدعی قهرمانی تنگ می‌کنند.

با چنین رشد منظمی که در تیم‌های درجه دوم و سوم قاره کهن صورت گرفته است پیروزی های قاطع و پرگل مثل برد ۱۷ بر صفر ایران برابر مالدیو و یا ۱۹ هیچ مقابل گوام کمتر قابل پیش یینی ست. در چنین شرایطی تیم ایران با ستارگان تابناکش می‌رود تا از سواحل  نیلگون خلیج همیشگی فارس گوهر قهرمانی صید کند. شاگردان کیروش در یک مسیر نموداری همیشه مثبت نه تنها به یکه تازی خود در آسیا و شکست ناپذیری تداوم بخشیده اند که در جام جهانی روسیه نیز نماینده شایسته ای برای آسیا بوده اند.نمایش با شکوه برابر اسپانیا قهرمان ۲۰۱۰ دنیا و پرتغال قهرمان ۲۰۱۶ اروپا در کنار پیروزی ارزشمند برابر قهرمان آفریقا کارنامه ای درخشان برای تیم ملی ما در آوردگاه جام جهانی بود.این پیشینه ما را به عنوان مطرح ترین مدعی قهرمانی در امارات معرفی می‌کند. بازیکنانی که همه یکدل و یکرنگ به صرف فعل خواستن می‌اندیشند تا در بحرانی ترین شرایط اجتماعی و اقتصادی کشور شادی را میهمان خانه های مردم کنند. همان مردمی که سالهای زیادی منتظر چنین روزی بوده اند. کسب قهرمانی در جام ۲۰۱۹ همانقدر به ما نزدیک است که حذف از دور گروهی! باید از ابتدا تا انتها کنار تیم ملی باشیم و از این اکیپ امیدوار حمایت کنیم تا با انرژی حاصل از حمایت هشتاد میلیون ایرانی یک به یک رقبا را کنار زده و  جام قهرمانی را برای ما به ارمغان آورند.