رضا تاجبخش در گفت‌وگو با ایلنا:
در روز جهانی ایدز، اصل ما را خواهید دید/پیانیستی که ادامه کار ناصر چشم‌آذر را نواخت
رضا تاجبخش که تا امروز به عنوان نوازنده، آهنگساز و تنظیم‌کننده در برخی از آلبوم‌های پرفروش پاپ حضور داشته و در کنسرت‌های هنرمندانی چون بابک جهانبخش و حامی، رهبر ارکستر بوده است، می‌گوید: در اجرای دهم آذر (روز جهانی ایدز) گروه «ضرب و فوت» اصل وجودی نوازندگانی را می‌بینید که دیدن این بخش از وجودشان به علت خواننده محور بودن فعالیت‌های پیشین‌شان، کمتر تقاضا شده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، رضا تاجبخش که تا امروز به عنوان نوازنده، آهنگساز و تنظیم‌کننده در برخی از آلبوم‌های پرفروش پاپ حضور داشته و در کنسرت‌های هنرمندانی ازجمله بابک جهانبخش و حامی، نقش رهبر ارکستر را برعهده داشته است، این‌بار با گروهی روی صحنه می‌رود که سرپرستی آن را خودش برعهده دارد و با حضور پنج عضو دیگر نه موسیقی پاپ که موسیقی الکتروجز می‌نوازد.
گروه موسیقی «ضرب و فوت» قرار است شنبه 10 آذر (اول دسامبر) در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران به بهانه روز جهانی ایدز روی صحنه برود. رضا تاجبخش (سرپرست گروه و نوازنده پیانو، کیبورد)، امیر محمدی (نوازنده ساکسیفون، کلارینت)، علیرضا میرآقا (نوازنده ترومپت، فلوگل هورن)، سروش عمومی (نوازنده فلوت، پرکاشن) و داریوش صالح‌پور (نوازنده ادوات الکترونیک) اعضای این گروه را تشکیل می‌دهند.
پیوند موسیقی با امر غیرموسیقایی
او در مورد این تغییر جهت از موسیقی پاپ به موسیقی الکتروجز، زمانی که قرار است با امری غیرموسیقایی؛ بزرگداشت روز جهانی ایدز پیوند بخورد، گفت: قبل از هر چیز باید بگویم در زمینه پیوند موسیقی با امر غیرموسیقایی آن‌چه خودم دوست دارم کار کردن در آن حوزه از موسیقی است که از دید خودم خاص‌تر است. یعنی اگر قرار باشد موسیقی را با امر غیرموسیقایی پیوند بدهم موسیقی‌ای را که اکنون می‌خواهیم اجرا کنیم به موسیقی پاپ ترجیح می‌دهم. چون ارزش این نوع موسیقی را با موسیقی پاپ متفاوت می‌دانم.
تاجبخش ادامه داد: این کنسرت نوازنده‌محور است و همه اعضای آن نوازندگی هستند بسیار حرفه‌ای که دوستی سالیانه با یکدیگر داریم ولی هیچ وقت به این شکل با هم کار نکرده‌ایم. یکی، دو سالی می‌شد که صحبت کرده بودیم تا در زمینه موسیقی الکترونیک همراه با موسیقی جز که سبکی می‌شود جهانی به نام الکتروجز لانژ و در دنیا بسیار اجرا می‌شود کار کنیم و سعی کردیم در حد خودمان، برای اولین بار در ایران، این کار را انجام دهیم.
تاثیر اجرا برای روز جهانی ایدز در انتخاب قطعات
او در مورد تاثیر اجرا در روز جهانی ایدز در انتخاب قطعات گفت: ما یکسری قطعه از قدیم داشتیم که اینجا، اجرایشان می‌کنیم. ممکن بود روز جهانی چیز دیگری باشد و انتخاب روز جهانی ایدز اتفاقی بوده است و اساسا می‌توان موسیقی را با رویدادها و رخ‌دادها و روزهای مختلف جوین کرد.
رونمایی از کل قطعاتی که گروه «ضرب و فوت» تولید کرده است در حضور جمعیتی بیشتر
این نوازنده پیانو ادامه داد: ما به دنبال سالن دو هزار نفری نرفتیم و به دنبال جایی 300، 400 نفری و خصوصی بودیم. البته که ما پیش‌تر با گروه «ضرب و فوت» اجراهای متعددی داشته‌ایم ولی خیلی خصوصی بوده‌اند و با حضور جمعیتی کم و این اولین بار است که از کل کارهای گروه رونمایی می‌کنیم. در آن اجراهای خصوصی شاید چهار، پنج ترک را می‌شنیدید و در کنار کم بودن تعداد تماشاگران، تعداد نوازندگان هم کم بوده است. ما در ابتدا سه نفر بودیم؛ من، داریوش صالح‌پور و امیر محمدی. بعد از مدتی علیرضا میرآقا و سروش عمومی هم به ما اضافه شدند و الان با یک گروه کامل که سروش عدل هم در کنارشان است شش نفر شده‌ایم. از آن سو یاشار درفشی که مدیر برنامه‌های ماست همواره باعث و بانی این گونه برنامه‌ها بوده است و در قدیم گروه رومی را بولد کرد و الان هم زحمت می‌کشد و به دنبال کارهای ماست. به نظرم کسانی که به موسیقی جز و الکترونیک علاقه‌مندند در این اجرا موسیقی خوب و درستی خواهند شنید.
اگر مخیر باشید...
او در جواب اینکه اگر قدرت انتخاب داشته باشد بین نوازندگی، آهنگساز و تنظیم‌کنندگی برای موسیقی پاپ و کاری که در گروه «ضرب و فوت» انجام می‌دهد کدام را انتخاب خواهد کرد، گفت: قطعا موسیقی‌ای را که الان کار می‌کنم انتخاب خواهم کرد. چون هم با روحیه‌ام سازگارتر است و هم قدرت نوازندگی‌ام را بیشتر نشان می‌دهد و فکر می‌کنم این نظر همه بچه‌هایی که در حال حاضر در گروه «ضرب و فوت» کار می‌کنند باشد و این نوازنده محور بودن اجراست که ما را جذب می‌کند، در قیاس با خواننده محور بودن اجراهای دیگر. طبیعتا در این جا توانایی نوازنده است که مهم است و به عنوان مثال رضا تاجبخش را در فرم واقعی‌اش می‌بینید و در مورد پنج عضو دیگر گروه «ضرب و فوت» هم همین طور، در واقع شما آن خودِ واقعی‌شان را می‌بینید که کمتر دیده شده است و اساسا کمتر تقاضا شده است که دیده شود به خاطر سلیقه موسیقایی و گوش مخاطب. در واقع اصل ما را خواهید دید.
پیانیستی که ادامه کار ناصر چشم‌آذر را نواخت
او در ادامه در جواب اینکه چهارمین سال‌نوا که دوم آذر ۹۷ در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران برگزار شد نیز تمرکزش بر نوازندگان، آهنگسازان، تنظیم‌کنندگان و مدرسان موسیقی بود در قیاس با خوانندگان، گفت: بله، من ممنونم از نقش بی‌نظیر علی جعفری‌پویان در برگزاری سال‌نوا که بخشی از آن به بزرگداشت ناصر چشم‌آذر اختصاص داشت و من هم در این بخش نقش کوچکی داشتم و در ویدئوی «مرد باران» که آقای علی جعفری‌پویان بر مبنای تم اصلی موسیقی فیلم «قارچ سمی» برای آقای چشم‌آذر ساخته بودند، ادامه قطعه‌ای را می‌زدم که ایشان ابتدای آن را زده بودند و متاسفانه بعد از فوت‌شان نیمه‌کاره مانده بود و من در واقع آن آهنگ را ادامه دادم.
تاجبخش توضیح داد: در کنسرتی که آقای چشم‌آذر پس از سال‌ها روی صحنه بردند جعفری‌پویان، ویولن سولوی موسیقی فیلم «قارچ سمی» (ساخته شده در سال 1380) را اجرا کرد و پس از آن چشم‌آذر به جعفری‌پویان پیشنهاد ضبط قطعه را داد. ضبط، اسفند سال 95 شروع شد و به دلیل منقطع برگزار شدن مراحل ضبط و میکس و مستر طول کشید. با این توضیح که در تمام این مدت، سازهای مختلف بدون حضور آقای چشم‌آذر ضبط شد و قرار بود آقای چشم‌آذر پیانوی این اثر را بنوازند اما روزی که به استودیو رفتند، گفتند در آن روز حوصله این کار را ندارند و صرفا به بداهه‌نوازی پرداختند و در ادامه من پیانوی این قطعه را در نبود ایشان نواختم که حاصلش 21 شهریور 97 همزمان با روز ملی سینما در قالب ویدئوی «مرد بارانی» منتشر شد و در چهارمین سال‌نوا نیز به بهانه بزرگداشت ناصر چشم‌آذر، مجددا دیده شد.
او تصریح کرد: در سال‌نوا هم تمرکز بر همین قضیه بود، بر نوازنده محوری که متاسفانه در موسیقی ایران نادیده گرفته می‌شود.
برگشتن به اجراهای کم سر و صداتر یا پیش رفتن در همین مسیر
او در مورد اینکه گروه «ضرب و فوت» در ادامه به همان مسیر کم سر و صداتر قبلی برمی‌گردد یا مسیر فعلی را ادامه می‌دهد، گفت: قطعا که حرکت در مسیر فعلی ادامه خواهد داشت. ماه آینده، دی، در برج آزادی کنسرت خواهیم داشت که روزش را در ادامه اعلام می‌کنیم و به همین ترتیب سعی می‌کنیم این ماجرا را بازتر و بازتر کنیم. قطعا که در ایران نمی‌شود در سالنی 2500 نفره مردم بیایند و چنین موسیقی‌ای را گوش کنند، چون هنوز به آن سطح نرسیده‌اند. مردم ایران بیشتر به کنسرت می‌روند که از روزمره‌گی‌شان فرار کنند و راه گریزی بیابند برای فراموش کردن مشکلاتشان و نه به خاطر اینکه بیایند بنشینند و آن موسیقی به‌خصوص را درک کنند. از میان خوانندگان مثال می‌زنم، مطمئنم که مردم اگر تماشاگر یک نفرشان باشند، برایشان فرقی ندارد که به تماشای آن یکی هم بنشینند یا به کنسرت سومی بروند، یعنی برایشان فرقی نمی‌کند که چه کسی می‌خواند و فقط می‌خواهند جایی باشد که بهشان خوش بگذرد و خیلی به موسیقی دقت نمی‌کنند ولی ما سعی می‌کنیم این مسئله را جا بیندازیم که موسیقی فقط، باکلام نیست به خدا!
او در جواب اینکه با توجه به عقبه‌اش در همکاری با اهالی موسیقی پاپ، می‌داند که در کنسرتی الکتروجز آن قدر مخاطب نخواهد داشت هم گفت: ما می‌دانیم که به آن اندازه مخاطب نخواهیم داشت ولی کسانی که می‌آیند حداقل می‌دانند ما در حال انجام چه کاری هستیم و این برایمان جذاب‌تر است. اصلا لازم نیست که 2500 نفر به تماشای چنین کاری بیایند و اصلا هم قشنگ نیست و فعلا همین تعدادی که هستند برای ما کفایت می‌کند.
