به بهانه دیدار باخ با حسن روحانی؛ امیدوار باشیم!
تعلیق واژه‌ای است که در ادوار مختلف بالای سر ورزش ایران بوده و هر بار که نامی از رژیم اشغالگر قدس و مبارزه نکردن با نمایندگان رژیم غاصب به میان آمده یا اتفاقی در ورزش افتاده که پای کمیته بین المللی المپیک وسط کشیده شده، سر زبان‌ها افتاده است.
به گزارش ایلنا، اگرچه از سوی کمیته بین‌المللی المپیک هیچ وقت این اتفاق نیفتاده و تهدیدها، تحریکی از داخل را به همراه داشته است. ماجراهایی که برای ورزش ایران در آستانه بازی‌های المپیک لندن پیش آمد و در نهایت کار به جلسه با مسوولان کمیته بین‌المللی المپیک در لندن کشید، به خوبی نشان می‌دهد که ورزش ایران در مواجهه با IOC چه رویه‌ای را داشته و گاهی چقدر ناکاربلد با موضوعات مواجه شده، درست بر خلاف آنچه امروز انجام می‌شود
مرور اتفاق‌هایی که در ورزش افتاده و در نهایت نامه نگاری‌هایی که از سوی کمیته بین‌المللی المپیک صورت گرفته، حکایت از این دارد که در مواردی مسوولان داخلی نتوانسته‌اند شرایط را مدیریت کنند و نگرانی‌هایی ایجاد شده است. در حالی‌که امروز رویه درستی در حوزه بین‌الملل ورزش پیش گرفته شده و به نظر می‌رسد می‌توان با ادامه این روند امیدواری‌هایی داشت.
مدتی است از سوی فدراسیون کشتی، بحث تعلیق احتمالی ورزش مطرح شده و در این شرایط است که ظرف چند روز مقامات عالی کشور و ورزش با نفر اول کمیته بین‌المللی المپیک دیدار دارند و بعد از جلسه از اتفاق‌های خوب می‌گویند.
در بحبوبه تردید و نگرانی به خاطر مسائل کشتی و در شرایطی که نهادهای بین‌المللی ورزش روی دور کردن سیاست از ورزش تمرکز کرده‌اند، رضا صالحی امیری با توماس باخ و لالوویچ دیدار می‌کند و چند روز بعد در حاشیه حضور رییس جمهوری در نیویورک، دیداری بین حسن روحانی و توماس باخ شکل می‌گیرد که شکل گیری این رویه در ورزش کم‌سابقه است و نوید دهنده روزهای خوبی است.
البته از سوی مسوولان کمیته ملی المپیک گفته می‌شود که دیدار باخ با روحانی، به خواست رییس کمیته بین‌المللی المپیک بوده که اگر اینطور هم باشد، باز باید نگاه امیدوارکننده‌تری به موضوع داشت چرا که در این شرایط می‌توان موقعیت‌های تازه‌ای برای ورزش ایران ایجاد کرد.
آبان 83 بود که بی تدبیری مسوولان وقت ورزش، عضویت هاشمی طبا و در اصل ایران را در کمیته بین‌المللی المپیک از بین برد و حالا بعد از14 سال می‌توان امیدوار بود که اتفاق تازه‌ای بیفتد؛ اگرچه به این زودی نباید منتظر بود.
همان روزی که این فرصت از دست رفت، برخی اهالی ورزش که فضای بین‌الملل را خوب می‌شناختند، گفتند تا 20 سال دیگر هم نمی‌توان عضویت ایران را برگرداند. اگر این فرضیه را جدی بگیریم به این نتیجه می‌رسیم که هنوز زود است برای امیدواری اما برای قدم برداشتن زود نیست.
افرادی که در جزییات نشست صالحی امیری با باخ و حتی رییس جمهوری هستند، می‌گویند درباره این دغدغه ورزش ایران قرار شد رییس‌جمهوری در حاشیه مجمع سازمان ملل با توماس باخ صحبت کنند. همه می‌دانیم که باخ خواستار این دیدار شده اما ایران هم قدم‌های مثبتی برداشته و می‌توان امیدوار بود با ادامه این روند، اشتباه گذشته جبران شود. شاید تا قبل از حضور صالحی امیری، دوری برخی اهداف، مسوولان را از انجام برخی اقدامات منع می‌کرد اما امروز رییس کمیته ملی المپیک با ارتباطات خوبی که در بدنه دولت دارد، نشان داده که افق بلند مدتی دارد و با این تفکر هیچ بعید نیست که کوتاهی‌های قبل جبران شود.
