فرجی‌راد در گفت‌وگو با ایلنا:
خروجی انتخابات آلمان احتمالاً دولت ائتلافی خواهد بود/ چالش جانشین مرکل، نگاه آمریکا به اروپا است/ راستگراهای برلین به سمت مسکو می‌روند
سفیر پیشین ایران در نروژ گفت: به‌رغم اینکه رهبران احزاب دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات از چهره‌های مهم سیاسی هستند، اما ممکن است در نهایت مجبور به ائتلاف با یکدیگر شوند.
«عبدالرضا فرجی‌راد» سفیر پیشین ایران در نروژ در تشریح ابعاد انتخابات آلمان و چالش‌های پیش‌روی صدراعظم جدید این کشور در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: واقعیت این است که انتخابات آلمان در شرایط خاص برگزار می‌شود، چراکه تاکنون بسیار کم پیش آمده که نامزدها با وضعیت تقریباً یکسان وارد رقابت با یکدیگر شوند. بر اساس داده‌های موجود هر سه نامزد انتخابات آلمان حقوقدان هستند اما کارنامه و نوع نگاه آنها با یکدیگر تفاوت دارد. این مسأله باعث شده تا تصمیم‌گیری برای مردم این کشور مشکل شود. باید توجه داشته باشید که آنگلا مرکل صدراعظم فعلی آلمان ۱۶ سال در این پست مشغول به کار بود و همین باعث شد که چهره‌های شاخص نتوانند به صورت علنی خود را مطرح کنند که باعث می‌شود خروجی انتخابات گنگ و مبهم شود. بر اساس نظرسنجی‌ها و داده‌های موجود، بسیاری معتقدند که «آرمین لاشت» که در وضعیت کنونی رهبر حزب دموکرات مسیحی و جانشین مرکل در این حزب به حساب می‌آید پیروز خواهد شد.
وی ادامه داد: در این میان اما توجه داشته باشید که بحث افزایش مالیات‌ها در دوران صدارت مرکل باعث ایجاد مشکل شده است؛ به گونه‌ای که بخشی از سرمایه‌های آلمان از این کشور خارج و به کشوری مانند سوئیس منتقل شده است. بر این اساس به دلیل هیمنه حزب دموکرات مسیحی آلمان، احتمال انتخاب آرمین لاشت از سوی پارلمان این کشور وجود دارد ولی وی رقیب سرسختی مانند «اولاف شولتس» دارد. اولاف شولتس کارنامه اجرایی و سیاسی قوی‌تری نسبت به «آنالنا بربوک» که از سوی حزب سبزها در این انتخابات نامزد شده دارد. او در زمان صدراعظمی مرکل عناوین مختلفی داشته و در جایگاه‌های متفاوتی از کابینه اول و چهارم مرکل مشغول به کار بوده است. احتمال دیگری که در این بین به شدت قوی به نظر می‌رسد بحث، ائتلاف بین سه نامزد یا حداقل دو نفر از آنها با یکدیگراست. به همین جهت احتمال دارد که حزب دموکرات مسیحی با حزب سوسیال دموکرات که به ترتیب آرمین لاشت و اولاف شولتس آنها را رهبری می‌کنند، با یکدیگر ائتلاف کنند.
سفیر پیشین ایران در مجارستان تصریح کرد: فارغ از مسائل داخلی آلمان باید به یک نکته مهم توجه کرد و آن هم سیاست خارجی خواهد بود. ما می‌بینیم که بریتانیا از اتحادیه اروپا خارج شده اما همچنان در پیمان امنیتی این بلوک سیاسی وجود دارد ولی در این میان انعقاد پیمان آکوس میان آمریکا، بریتانیا و استرالیا باعث شد تا بی‌اعتمادی میان بروکسل و لندن تشدید شود و آلمان هم از کشورهایی است در این میان نقش پررنگی را در اتحادیه اروپا ایفا می‌کند. واقعیت این است که در زمان به روی کار آمدن جو بایدن اتحادیه اروپا و در صدر آن فرانسه و آلمان احساس می‌کردند که با شعارهایی که بایدن مطرح می‌کند، می‌توانند اوضاع را کنترل کنند ولی در نهایت دیدیم که آمریکایی‌ها به سمتی رفتند که به نظر می‌رسد اولویت امنیتی آنها دیگر اروپا نیست. بحث این است که بریتانیا به دلیل جدا شدن از اتحادیه اروپا مجبور است تا روابط امنیتی و سیاسی خود را با ایالات متحده تقویت کند و به همین دلیل نفر بعد از آنگلا مرکل که به عنوان صدر اعظم آلمان انتخاب می‌شود، نگران این مسائل است.
این استاد ژئوپلیتیک افزود: آلمان‌ها معتقدند اروپا دیگر اولویت آمریکا به حساب نمی‌آید؛ چراکه ایالات متحده اولویت خود را چین و سپس روسیه اعلام کرده و واشنگتن زمانی که فهمید اروپایی‌ها توان همراهی با آمریکا علیه پکن را ندارند به سمت کشورهایی مانند بریتانیا، ژاپن، هند و استرالیا رفت. البته این چهار کشور به صورت علنی نمی‌خواهند اعلام کنند که علیه چین با آمریکا متحد شده‌اند ولی به هر ترتیب آنها جزوی از نقشه واشنگتن علیه چین به حساب می‌آیند. بر این اساس دولت جدید آلمان که محور اتحادیه اروپا خواهد بود نگران این وضعیت و مدل رویارویی با آن است. نکته‌ای که باید مورد نظر قرار بگیرد این است که اگر چه آلمان‌ها به صورت ظاهری منتقد روسیه هستند اما می‌بینیم که برلین همکاری‌های مهمی با مسکو خصوصا طی چند سال اخیر داشته است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: برجسته‌ترین اقدام و همکاری که آلمان‌ها با روسیه داشتند و صدای آمریکا را هم درآورد، پروژه خط لوله گاز نورداستریم بود که نشان می‌دهد نگاه برلین به مسکو همچنان ویژه است. در این میان اگر طیف چپ آلمان پیروز انتخابات شوند، اساساً از روسیه دور خواهند شد اما اگر راست‌گراها روی کار بیایند، بدون تردید سیاست مرکل را پیگیری خواهند کرد. در مورد خاورمیانه هم باید بگوییم که بیشترین موضوع حول محور مهاجرت خواهد بود. در این میان هر دو جناح آلمان در بحث مهاجرت تفاوت دیدگاه زیادی با یکدیگر ندارند اما اختلافات فعلی در مورد پناهجویان می‌تواند تداوم پیدا کند و ممکن است آلمان را به رویارویی با سایر کشورهای عضو اتحادیه جهت‌دهی کند.
