خاطره مدال آور پارالمپیک وزنه برداری از اولین مدالش

به گزارش ایلنا، برنامه صبحگاهی صبح پارسی که از دو شنبه تا جمعه هر هفته ساعت 9 صبح بر روی آنتن شبکه جام جم می رود، با موضوع وسواس فکری و روش های مقابله با آن بر روی آنتن رفت. در این برنامه پس از پخش آیتم هایی از جمله ورزش صبحگاهی، میز فرهنگی، اخبار ویژه، بدون مرز و نماهنگ هایی با موضوع انگیزشی و با تصاویری از طبیعت، امیر محمد زند و آلاء خامه یار با امیر جعفری مدال آور نقره مسابقات وزنه برداری پارالمپیک، کامبیز کامکاری روانشناس و شهره شکرزاده متخصص روانشناسی به گفت و گو نشستند. 

در بخش اول امیر جعفری وزنه بردار پارالمپیک که موفق به کسب مدال نقره شد به عنوان مهمان به گفت و گو با مجریان برنامه پرداخت. جعفری گفت: از دی ۸۴ این رشته را آغاز کردم. وزنه برداری و رشته های ورزشی را از دوران ابتدایی دنبال می کردم اما بعدها به خاطر مدال آوری قهرمانان به هالتر علاقه مند شدم و مدال آوری قهرمانان ایرانی را که می دیدم به این رشته علاقه مند شدم. استعداد در این زمینه مهم هست اما بیشتر تمرین مهم است.

جعفری تصریح کرد: برای اینکه یک آدم معلول موفق شود نیاز به انجام کار خاصی نیست؛ خانواده در این زمینه بسیار موثر است جامعه هم موثر است اگر امکانات برابر باشد زندگی نرمال برای همه فراهم است. عادت دارم کاری را که شروع می کنم تمامش کنم و در زمینه وزنه برداری نیز با کمک مربیان و کمیته پارالمپیک توانستم به این عنوان دست پیدا کنم.

وی با اشاره به مسابقاتی که پیش رو دارد افزود: سه ماه دیگر مسابقات جهانی گرجستان را دارم که گام اول مسابقات پارالمپیک است. حضور در پارالمپیک گام های اجباری دارد که باید از سه ماه آینده هرسال یک یا دو مسابقه شرکت کنیم تا بتوانیم در دور بعدی مسابقات پارالمپیک حضور یابیم؛ امیدوارم در پارالمپیک بعدی طلا بیاورم. 

نایب قهرمان وزنه برداری معلولان درباره سیامند رحمان بیان کرد: سیامند از دوستان خوبم بود که یک سال بعد از ورود من به تیم ملی وارد تیم شد. اولین مسابقه ای که باهم شرکت کردیم مسابقه جوانان امریکا بود. رحمان روحیه جنگنده و برنده داشت و همیشه نه تنها به طلا فکر می کرد بلکه به فکر رکورد جدید بود.

جعفری اظهار داشت: سال ۲۰۰۷ در تایوان اولین مدالم را گرفتم ولی باورم نمی شد مدال گرفته باشم ده روز اول مایل نبودم به مسابقات تایوان اعزام شوم چون فکر می کردم مدال نمی آورم. اینکه مدال را بین دندان های خود می گذارند از دوران المپیک باستان مانده و کاری نمادین است برای اینکه عیار طلا را تشخیص دهند. 

در بخش دوم برنامه «صبح پارسی» شهره شکرزاده گفت: وسواس فکری یعنی فکری را که به واسطه نگرانی در ذهن داریم مدام مرور کنیم؛ وقتی مدام فکری در ذهنمان می چرخد به نشخوار ذهنی تبدیل می شود و این نشخوار ذهنی که منجر به وسواس فکری می شود بر عملکرد ما تاثیر می گذارد. وسواس فکری انواع مختلفی دارد که از جمله آن ها می توان به وسواس وارسی، وسواس نظم و وسواس احتکار اشاره کرد.

کامبیز کامکاری در ادامه تصریح کرد: یک خط داریم که قبل از آن احتیاط است اما وقتی در این احتیاط کردن افراط شود به وسواس تبدیل می شود و زمانی وسواس رخ می دهد که این احتیاط بیش از حد آسیب زا بوده و عادت های روزمره را به خطر می اندازد.

کامکاری در توصیف شخصیت وسواسی افزود: شخصیت وسواسی مدام می خواهد چک کند که افراد دور و برش چه می کنند، کجا می روند، چه می پوشند و چه می خورند؛ به عبارتی این نوع شخصیت تحکم بیش از حد دارد. برای اینکه بفهمیم آیا دچار شخصیت وسواسی هستیم یا نه پرسشنامه های مختلفی وجود دارد که افراد می توانند آن ها را پاسخ داده و بر اساس پارامترهای آن شخصیت خود را چک کنند. از بهترین پرسشنامه های موجود می توان به پرسشنامه مازلی، ایلبران و پادوآ اشاره کرد.

شکرزاده ادامه داد: برای درمان این افراد باید ابتدا مشکل وسواسی آن ها را شناسایی کنیم و تشخیص دهیم، بعد روی توجه و تمرکزشان کار کنیم که بر روی موضوعاتی که بر آن ها متمرکز می شوند تغییر ایجاد کنند یعنی تکرار و تداوم به چیزی که روی آن وسواس دارند ترک شود. این روند از تغییرات کوچک شروع می شود تا به تغییرات بزرگ برسد و کم کم وسواس فکری افراد ترک شود.

کامکاری بیان کرد: گاهی در کنار درمان توسط روانشناس نیاز به تیم روانپزشک هم داریم که با تجویز داروهای مورد نیاز برای فرد به تسریع در روند درمان او کمک کنند. البته برخی از افراد نسبت به خوردن داروهای مرتبط با مشکلات روحی و روانی شان واکنش منفی دارند این در حالی است که ترس از خوردن داروهای اعصاب می تواند وسواس ایجاد کند اما مصرف این داروها نباید خودسرانه باشد بلکه متخصص باید آن را تجویز کند.

شکرزاده در پایان اظهار داشت: ماروانشناسان بالینی بیشتر ذهن افراد را آگاه می کنیم که این افکار ناشی از وسواس است و بعد با یکسری از تکنیک های رفتاری وسواس هایی که به اجبار تبدیل شده است را از آن ها می گیریم تا به بهبودی کامل برسند.