شهرت و معروفیت مهم است اما برایم اولویت نیست

به گزارش خبرنگار ایلنا، محمد رشنو بازیگر جوان نقش آصف نیوندی در سریال تلویزیونی «یاور» که در شب‌های ماه رمضان روی آنتن شبکه سه سیما می‌رفت، از جمله بازیگرانی بود که علیرغم انتقادهای زیاد به سریال، بازی‌اش دیده شد و مورد تحسین قرار گرفت. او بازیگری را از تئاتر آغاز کرده و در کلاس‌ها و ورک‌شاپ‌های اساتید و هنرمندان مختلفی همچون مهتاب نصیرپور، قطب‌الدین صادقی و هومن سیدی شرکت کرده است. رشنو پس از ایفای نقش در چند فیلم کوتاه و تله‌فیلم، در فیلم سینمایی «بیست و سه نفر» مهدی جعفری و پس از آن در سریال «بوم و بانو» ایفای نقش کرده اما حالا و در سن ۲۱ سالگی با نقش آصف در سریال«یاور» توانست بیش از پیش نظر اهل فن و مخاطبان را به خود جلب کند. با او گفتگویی داشتیم که می‌خوانید.

سریال «یاور» یک سریال مناسبتی بود و با وجود این که انتقاداتی به آن صورت گرفت، اما خوب دیده شد. در مورد سریال «یاور» بگویید، چطور با کار آشنا شدید و نقش را قبول کردید؟ 

آقای سلطانی بازی مرا در تئاتر «کوچه برزیلی‌ها» که در تئاتر شهر اجرا می‌رفتیم و در چندین جشنواره داخلی و خارجی نتیجه خوبی هم داشت، دیده بودند و دوست داشتند و نقش آصف را در سریال «یاور» به من پیشنهاد دادند.

چه مدت است که تئاتر کار می‌کنید؟

من هفت سال است به طور حرفه‌ای تئاتر کار می‌کنم. از کلاس‌های آقای قطب‌الدین صادقی شروع کردم و بعد در کلاس‌های «بازیگری مقابل دوربین» آموزشگاه هشت‌میلیمتری هومن سیدی شرکت کردم و از آنجا وارد سینما شدم‌.

پس یک مسیر آکادمیک و معمول را طی کردید و بر حسب حادثه بازیگر نشدید؟

همیشه یکی از افتخاراتم این بوده که از تئاتر شروع کردم و به صورت حرفه‌ای وارد این کار شدم. پیشنهادهای کاری که دریافت می‌کردم هم از تئاتر بود که دوستان کارها را می‌دیدند و می‌پسندیدند. 

اولین تجربه بازی‌ات مقابل دوربین چه بود؟

اولین باری که جلوی دوربین رفتم در یک تله فیلم به نام «جزیره گنج» کار آقای حمیدرضا لوافی بود که برای تلویزیون ساخته شد.. بعد از آن دیگر در تلویزیون کار نکردم، بیشتر پیشنهادهای سینمایی داشتم که در فیلم «بیست‌و‌سه‌نفر» آقای مهدی جعفری بازی کردم که در آن فیلم هم جزو نقش‌های اصلی بودم. بعد از آن در «اورکا» بازی کردم که کار خانم سحر مصیبی بود و سال گذشته به پایان رسید. در این فیلم در کنار ترانه علیدوستی، مهتاب نصیرپور، مسعود کرامتی و مهتاب کرامتی بازی کردم که هنوز اکران نشده و فعلا برای جشنواره‌های خارجی فرستاده شده است. چند فیلم کوتاه هم کار کردم، فیلم کوتاه «چند قدم آن طرف‌تر» کار خانم آذر معماریان که امید معلم هم کارگردانی کرد و فیلم کوتاه «لیبیدو» به کارگردانی سعید دشتی که از کارگردانان تئاتر است و به تازگی وارد عرصه کارگردانی سینما شده است.

یک سری انتقادات به سریال «یاور» صورت گرفت که بیشتر به متن فیلمنامه بود و  ایرادهایی که مطرح می‌شد به بازیگر وارد نیست، چون بازیگر نمی‌تواند در بخش فیلمنامه نظر بدهد. یکی از بازی‌های خوب سریال بازی شما بود که در مقابل بزرگانی همچون داریوش ارجمند و پرویز فلاحی‌پور ایفای نقش کردید. تجربه بازی کنار این هنرمندان چطور بود؟ سخت بود یا به دلیل اینکه قبلا هم کار کرده بودید راحت با آن کنار آمدید؟

به دلیل اینکه قبلا با ترانه علیدوستی و مهتاب کرامتی همبازی شده بودم و در تئاتر هم با بزرگان تئاتر کار کرده بودم، کمی تجربه بازی در کنار بزرگان را داشتم. اصولا هر بازیگری یک قلقی دارد که تا آن قلق را به دست بیاوری کمی زمان می‌برد اما در کل زیاد برایم سخت نبود‌. دروغ است اگر بگویم برایم فرقی ندارد مقابل چه کسی بازی می‌کنم، چون به هر حال تجربیاتی که این افراد دارند، روی بازی من هم تاثیر می‌گذارد، اما بیش از آنکه برایم مهم باشد که بازیگر مقابلم چقدر سابقه دارد، سعی می‌کنم بازی خودم را خوب انجام دهم.

در حال حاضر در یک مسیر رو به جلو در عرصه بازیگری هستید که می‌تواند بسیار پرخطر باشد؛ آیا از روندی که تاکنون در بازیگری داشتید راضی بودید و همین شیوه را ادامه خواهید داد؟ برای موفقیت چه کاری انجام می‌دهید؟

به نظر من هیچ بازیگری نمی‌تواند آینده کاری‌اش را ببیند و بگوید چه اتفاقی می‌افتد و این روند چطور پیش می‌رود و پیش‌بینی کند که موفق می‌شود یا نمی‌شود. ممکن است بتوانیم پیش‌بینی کنیم که اتفاقات خوبی می‌افتد، اما میزان موفقیت یا عدم موفقیت قابل پیش‌بینی نیست. من سنم بالا نیست و جای خطا دارم اما تا جایی که امکان دارد سعی می‌کنم کارهایی را انتخاب کنم که از لحاظ کاری و فنی در سطح خوبی باشند. سعی می‌کنم این روند را پیش بگیرم اما نمی‌دانم تاکنون چقدر در این امر موفق بوده‌ام. 

در حال حاضر پیشنهاد خاصی دارید؟

در حال حاضر یک سری پیشنهاد سینمایی و تلویزیونی دارم. با این اوضاع تلویزیون که خیلی هم اوضاع به سامانی نیست، سعی ‌می‌کنم یک مقدار فاصله بگیرم چون پیشنهادهایی که داشتم پیشنهادهای درخوری نبوده است.

پیش از این در سریال «بوم و بانو» بازی کرده بودید، ولی به این اندازه دیده نشده بود. از نظر شما بازی در سریال‌های مناسبتی چه تفاوتی دارد؟ اینکه هر شب روی آنتن مخاطبان زیادی داشته باشید و دیده شوید چه فضایی دارد؟ بازخوردهای فضای مجازی چطور بوده‌اند؟

قطعا مناسبتی بودن سریال در دیده شدنش تاثیر دارد. همیشه اینطور بوده که مردم به عشق ماه رمضان پای تلویزیون می‌نشستند تا سریال‌های تلویزیون را ببینند.

پیش‌تر پیشنهاد سریال خیلی زیاد داشتم اما قبول نمی‌کردم، زیرا یا با نقش ارتباط نمی‌گرفتم، یا فیلمنامه را دوست نداشتم و یا موقعیت پخش آن سریال موقعیت مناسبی نبود. این نقش را که قبول کردم، چه از لحاظ کاراکتر و چه از لحاظ کارگردانی برایم جذاب بود. آقای نعیمی و آقای سلطانی هم هرکدام جزو بهترین‌ها هستند، آقای نعیمی که اولین کار سریالشان بود و آقای سلطانی هم که از «پس از باران» با ایشان خاطره داریم. معیارهای زیادی بود که نقش را قبول کردم چه از لحاظ مناسبتی بودن و چه از لحاظ فنی، کارگردانی و گروه بازیگری.

با توجه به اینکه تعداد مخاطبان تلویزیون قطعا با سینما متفاوت است، زیرا تئاتر و سینما یک سری مخاطب خاص دارند اما تلویزیون مخاطب عام دارد و امروز به هر شهر و روستایی بروید به عنوان کاراکتر آصف سریال «یاور» شناخته می‌شوید. فکر می‌کنید این موضوع در شناخت مخاطب نسبت به شما تاثیرگذار بود؟ 

من با تئاتر شروع کردم و وسط کار تئاتر، در تلویزیون هم کار کردم اما حضور در تلویزیون روی شناخت مخاطب نسبت به من تاثیر زیادی داشت. از همان ابتدا که شروع کردم با اساتیدی کار کردم و تعلیم دیدم که هر کدام یک قطب سینما و بازیگری هستند، در یک ورکشاپ از مهتاب نصیرپور شرکت کردم و در کار «اورکا» با او هم بازی بودم؛ همچنین در کلاس‌های هومن سیدی و قطب‌الدین صادقی را گذراندم، اما از همان ابتدا شهرت برایم اهمیت نداشت و به دنبال این نبودم که حتما دیده شوم و معروف شوم. بسیاری از بازیگران هم سن و سال من که الان کار می‌کنند، خیلی به این موضوع معتقد هستند که فالوورهای اینستاگرامشان بالا باشد اما من اصلا صفحه‌ای در اینستاگرام نداشتم و به تازگی به اصرار یک سری از دوستان که می‌گفتند اقتضای شغلم است، صفحه‌ای ساخته‌ام و فعالیت چندانی هم ندارم‌. بیشتر از هر چیز اصل و پایه بازیگری و اینکه چه نقشی بازی می‌کنم برایم‌ مهم است؛ نمی‌گویم معروفیت و شهرت و دیده شدن مهم نیست، اما برای من اولویت نیست.