صابونِ «اقتصاد غیررسمی» به تن معلمان هم خورده/ در دوران کرونا درآمدمان از نصف هم کمتر شد!

به گزارش خبرنگار ایلنا، وقتی امکانِ «درآمدزایی شایسته و مکفی» از طریق شغل رسمی فراهم نباشد، گروه‌های مختلف مزدبگیران –فرقی هم نمی‌کند از چه گروه یا رسته‌ای باشند- به سراغ مشاغل غیررسمی می‌روند؛ اقتصاد غیررسمی ماوایی می‌شود برای آن‌ها که در غم نان درمانده‌اند و نمی‌توانند حداقل‌های یک زندگی شایسته و آبرومند را با دستمزد ماهانه‌ی خود تامین کنند.

«اقتصاد غیررسمی» فقط برای فاقدان شغل نیست که جذابیت دارد؛ برای آن‌هایی که شغل دارند اما درآمدشان حتی از حداقل دستمزد کارگری نیز کمتر است، چاره‌ای جز ورود به اقتصاد غیررسمی نمی‌ماند؛ معلمان غیررسمی از جمله، معلمان آزاد شاغل در بخش خصوصی آموزش از جمله‌ی همین گروه هستند؛ این معلمان که حقوق ساعتی خود را از صاحبان مدارس غیرانتفاعی می‌گیرند، قبل از بحران کرونا، بخشی از هزینه‌های زندگی را از طریق تدریس خصوصی به دانش‌آموزان تامین می‌کردند اما به گفته‌ی آن‌ها، حالا مدتهاست که این راه امرار معاش مسدود شده است.

یکی از این معلمان می‌گوید: پیش از کرونا، ما بیشتر از حقوق ناچیزی که از تدریس داشتیم، از طریق کلاس‌های فوق برنامه یا تدریس خصوصی، درمی‌آوردیم اما وقتی همه کلاس‌های تقویتی و فوق برنامه تعطیل شده و والدین هم عموماً می‌ترسند که معلم خصوصی به خانه بیاورند، دیگر هیچ راهی برایمان نمانده است.

به گفته یکی از این معلم‌ها، وقتی اشتغال رسمی، درآمد کافی نداشته باشد، درآمدزایی شاغلان، خانه‌ای مقوایی روی آب است؛ با کوچک‌ترین تکانه‌ها و بحران‌ها، این خانه از اساس فرومی‌ریزد.

یک معلم غیررسمی دیگر در این رابطه می‌گوید: در این یکسال و چندماه اخیر، درآمد ما نصف شده، حتی از نصف هم کمتر شده است؛ نمی‌دانیم چگونه باید هزینه‌های زندگی را تامین کنیم؛ هزینه‌هایی که روز به روز بیشتر می‌شود و دیگر هیچ چیز جلودار تورم نیست.

این معلمان می‌گویند: در چنین مواقعی است که معلوم می‌شود اجرای قانونِ «کار یکسان- مزد یکسان» چقدر و تا چه اندازه اهمیت دارد؛ اگر ما پیشتر جذب آموزش و پرورش رسمی مملکت می‌شدیم و به اندازه‌ی معلمانِ رسمی درآمد داشتیم، بحران کرونا تا این اندازه به ما فشار نمی‌آورد!  تا این اندازه به زیر خط فقر، سقوط نمی‌کردیم!