خبرگزاری کار ایران

یادداشتی از شهرام اصغری؛

دوربین‌های خدا را چطور پاک می‌کنی؟

asdasd
کد خبر : ۱۰۳۴۱۶۷

شهرام اصغری (کارشناس مطالعات فرهنگی و رسانه) این سوال را از مسئولان مطرح می‌کند که: آیا شیوه‌ی مدیریتی و عملکرد ما در دانشگاه، محل کار و بازار درست است و اگر درست نبوده، آیا فردای قیامت ما را محاکمه و بازخواست نمی‌کنند؟ چرا ما تا این‌حد بی‌تفاوت شده‌ایم؟!

به حاشیه‌راندن افراد مستعد و دلسوز و فراری دادن آن‌ها از عرصه‌های خدمت و فعالیت و سپردن تریبون‌ها و پست‌های مهم به افرادی که تخصص لازم ندارند، باعث بروز و ظهور بحران‌هایی می‌شود که قبلأ خیلی‌ها در این رابطه هشدار می‌دادند اما متأسفانه امروز همه درگیر آن هستیم و عوارض آن‌را به‌عینه می‌بینیم و با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنیم یا اینکه نظاره‌گر و غرق ناهنجاری‌ها هستیم و می‌بینیم که‌تر و خشک باهم می‌سوزند و دود آن به چشم همه می‌رود!

وقتی یک استاد و متخصص مسائل و بحران‌های اجتماعی خود گریز و پناه‌گاهی جز نیستی و فنا نمی‌یابد و تسلیم افسردگی و مشکلات روحی می‌شود، باید عمق فاجعه را خواند. بنابراین نباید بپرسیم چرا بحران‌های اجتماعی تا این حد زیاد شده‌اند! چون در برخی امور حساس کار دست کاردان نیست و متأسفانه یا مغزها را فراری داده‌ایم با اینکه خیلی از افراد متخصص را منزوی و گوشه‌گیر کرده‌ایم که با این رویه ساختن و آباد کردن وطن کاری بس دشوار خواهد بود.

هنر مدیریت در جذب افراد مستعد و متخصص است و تا چه زمانی مردم بی‌گناه ما باید چوب این برخوردهای سلیقه‌ای را بخورند، معلوم نیست! دیگر در هر کوچه و خیابان می‌توان عوارض سوءمدیریت‌ها را دید. آیا از این همه تجربه‌ی تلخ نباید درس بگیریم؟

تا کی جنگ قدرت و ثروت؟ چطور این ثروت‌های حرام و بادآورده از حلقوم برخی پایین می‌رود وقتی می‌بینند کودکی با آن سر و وضع‌اش، وسط زمستان دنبال یک لقمه نان از زباله‌های رنگارنگ این شهر شلوغ است!

آیا من و شما در سرنوشت این کودک نقشی نداریم؟ آیا در مملکت امام زمان (عج) نباید از خودکشی و افسردگی هم‌نوع خودمان احساس مسئولیت و شرمندگی کنیم؟ مردم که رسماً اعلام کردند دیگر به هیچ گروهی اعتماد ندارند و تو برای ۱۴۰۰ و بستن تیمت نقشه می‌کشی آن هم در بحبوحه‌ی جنگ کرونای بی‌رحم و منحوس؟! بیا و حال امروز مردم را دریاب برادر…

آیا شیوه‌ی مدیریتی و عملکرد ما در دانشگاه، محل کار و بازار درست است و اگر درست نبوده، آیا فردای قیامت ما را محاکمه و بازخواست نمی‌کنند؟ چرا ما تا این‌حد بی‌تفاوت شده‌ایم؟!

بگذریم از این دنیا که شورای حل اختلاف محله شلوغ است و آن افسرده‌ی بیمار! نایی ندارد تا حق خود را بستاند اما آیا فردای قیامت هم به این پرونده رسیدگی نمی‌کنند؟!

واقعأ چرا در کشوری که بیش از سایر کشورها دم از مسلمانی می‌زنیم این‌گونه چشممان را به معاد، عدل و قیامت می‌بندیم و فقط به خودمان و ثروت‌های بادآورده و فریبنده‌ی این دنیا فکر می‌کنیم؟ نکند چشمانمان از بس کور شده‌اند، نمی‌بینیم که نمی‌بینیم!؟

بیکار کردن یک مدیر یا استاد دانشگاه عواقبی دارد که آثارش دیر یا زود برای همه در این شهر شلوغ و بزرگ نمایان می‌شود و اگر تو واقعأ مدیر هستی باید هنر جذب سرمایه‌ها و استعدادهای این مرز و بوم را داشته باشی و تمرین کنی و بتوانی حتی نیروهای سرکش را نیز مهار کنی تا جامعه و کشور این‌چنین آسیب نبیند. اما تو هنوز هم به آثار عملکردت بی‌تفاوت هستی و فقط به حفظ صندلی ریاست فکر می‌کنی و تمام.

به وحدانیت خدا قسم، هر چراغ قرمزی که رد می‌کنی یا غیرقانونی به خط ویژه می‌زنی در دوربین لایزال و ابدی ثبت می‌شود و هیچ افسر و سرداری هم نمی‌تواند آن را پاک کند. دلت را به این زندگی ماشینی و فریبنده خوش نکن برادر! تمام رفتار، گفتار و عملکرد تو حساب و کتاب دارد و زمانی می‌رسد که هیچ «قاضی‌ای» به احترام تو بلند نمی‌شود و فقط دستان خودت علیه تو شهادت می‌دهند و تو آنگاه خود را درمانده و اسیر زیاده‌خواهی‌هایت می‌بینی و حسرت می‌خوری.

با تو هستم!

تو که هر روز پنج نوبت تلاش می‌کنی به آسمان متصل شوی، تو که در هر تریبونی چند آیه و سوره می‌خوانی و دلت پاک است؛ چرا تا دوباره زرق و برق زندگی را می‌بینی و پای ماشین، ملک، دلار، ویلا و کانادا به‌میان می‌آید، ناگهان ریسمان‌ها را رها می‌کنی و هیچ نمی‌بینی؟! چرا دیگر این اتصال‌ها دوام ندارند؟

کجای کاری برادر؟ چه می‌خواهی از این دنیا؟ چرا از مرگ و قیامت نمی‌ترسی؟ تو را چه شد و چه بر سرت آمد که بی‌تفاوت از کنار سطل‌های زباله رد می‌شوی و خم به ابرو نمی‌آوری؟

دنیا به کجا می‌رود و تو در کدامین نقطه‌ای و چه دنیایی برای خودت متصوری با ویرانی دنیای خیلی از این کودکان، جوانان، مدیران، استادان و…

آیا ساختن چنین دنیایی به قیمت ویرانی دنیای دیگران ارزش دارد؟

آیا تو قدرت آن‌را داری که دوربین‌های لایزال ابدی را نیز مثل پرونده‌های فلان شعبه‌ی دادگاه گم‌وگور کنی یا فردای قیامت و پس از محاکمه مرخصی بگیری و همه را بخری؟

نعوذبالله اگر تا این حد در خودت قدرت و اراده‌ی قوی می‌بینی که خداوند و آفریدگار این زمین و کهکشان‌ها را هم دور بزنی و بفریبی، مشکلی نیست! به‌همین شیوه‌ی انسانیتت! ادامه بده، درغیر این‌صورت کمی آرام باش و تند نرو و به خودت بیا و تا این حد سرمست مقام و ثروت نباش که همه به تار مویی بندند!

خدایا چنان کن سرانجام کار

تو خشنود باشی و ما رستگار

انتهای پیام/
نرم افزار موبایل ایلنا
ارسال نظر
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    اخبار از پلیکان
    تمامی اخبار این باکس توسط پلتفرم پلیکان به صورت خودکار در این سایت قرار گرفته و سایت ایلنا هیچگونه مسئولیتی در خصوص محتوای آن به عهده ندارد
    اخبار روز سایر رسانه ها
      اخبار از پلیکان
      تمامی اخبار این باکس توسط پلتفرم پلیکان به صورت خودکار در این سایت قرار گرفته و سایت ایلنا هیچگونه مسئولیتی در خصوص محتوای آن به عهده ندارد
      پیشنهاد امروز