پرستار؛ واژه‌ای جدایی‌ناپذیر از عشق و ایثار و پایداری

به گزارش خبرنگار ایلنا، در تقویم ملی ما سالروز ولادت حضرت زینب (س) روز پرستار نام‌گذاری شده است، این روز می‌تواند یادآور صبر و متانت حضرت زینب (س) و بازآموزی آموزه‌ها و مؤلفه‌های معنوی باشد که در زندگی و منش بانوی صبور و پرصلابت کربلا موج می‌زند.

پرستارانی که همواره با شور و عشقی آسمانی مشغول مراقبت و رسیدگی به بیماران هستند خدمت‌گزارانی که حتی ارتقای دانش، تحول و توسعه نیز از سختی‌ها، فشارهای کاری و غم‌ها و شادی‌های شغلی‌شان نمی‌کاهد و هیچ پیشرفتی جایگزین خدمات آن‌ها نمی‌‌شود.

روزی که صدای پای کرونا به گوش رسید، باعث شد تا بیشتر با شغل افرادی آشنا شویم که در خط مقدم مقابله با کرونا جانانه تلاش می‌کنند.

حرفه‌ای مقدس به نام پرستاری؛ واژه‌ای جدایی‌ناپذیر از عشق و ایثار و پایداری هرکدام از آن‌ها قصه‌ای دارند پر از فداکاری. پای دل نگاره‌هایشان که می‌نشینیم در چند ماه شرایط بسیار سختی را پشت سر گذاشته‌اند.مدافعانی که عاشقانه تا پای جان در حال فداکاری بوده و مرهمی هستند بر دردهای جسمی و روحی بیماران.

خوب شدن حال بیماران انگیزه‌ام را دوچندان می‌کند

«معصومه شیردل» پرستار بیمارستان فاطمه زهرا (س) ساری در گفتگو با خبرنگار ایلنا بابیان اینکه افتخار می‌کنم که تولد حضرت زینب (س) به نام روز پرستار نام‌گذاری شد، می‌گوید: به‌واسطه علاقه‌ام به رشته پرستاری و یاری‌رساندن به بیماران و مفید بودن در جامعه، این رشته را انتخاب کردم.

او با تأکید بر اینکه در روزهای نخست شیوع کرونا حضور خدا را در بخش‌های بیمارستان خیلی احساس می‌کردم، ادامه می‌دهد: خوب شدن حال بیماران کرونایی و دیدن شادی در چهره آن‌ها انگیزه کار ما پرستاران را دوچندان می‌کند.

این پرستار در ادامه می‌گوید: اگرچه پرستاران، در خط مقدم ارائه خدمات سلامت به مردم و بیماران قرار دارند و بیشترین بار زحمات و مشکلات در بخش درمان نیز بر دوش این افراد است اما در شرایط کرونایی این مسئولیت افزون‌تر شد.

او که خدمت به بیماران را وظیفه خود می‌داند از سختی‌های شرایط کار هم می‌گوید و با اعلام رضایتمندی از اینکه دعای خیر بیماران او را به ادامه راه ترغیب می‌کند، بیان می‌کند: اوایل، کار کردن در محیط بیمارستان برایم خیلی سخت بود اما تشویق‌های پدر مرحومم، مادرم و حمایت‌های همسرم انگیزه‌ام را برای خدمت بیشتر کرد.

شیردل می‌گوید: خوشحالم از اینکه با انتخاب این رشته می‌توانم به خودم، خانواده‌ام و مردم کمک کنم البته از همین‌جا از همسرم به خاطر  عدم حضورم در کانون خانواده به‌ویژه در شرایط سخت کرونا، بار زندگی را به دوش کشید، قدردانی می‌کنم و همچنین از پسرم که به من نیاز داشت و اما من در بیمارستان بودم.

او می‌گوید: اینکه همسرم خستگی‌ها، غصه‌ها و شادی‌های مربوط به کارم را کاملاً درک می‌کند باعث می‌شود که سختی‌های کار را فراموش کنم.

شیردل  به‌روزهای پر از استرس و التهاب شیوع ویروس کرونا اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: بعد از بیمارستان به خانه‌برمی گردم و از اینکه مبادا ناقل باشم و افراد خانواده مبتلا شوند استرسم را بیشتر می‌کند.

این پرستار  وظیفه‌شناس بخش جراحی قلب که تا چندی قبل در اورژانس این بیمارستان فعالیت می‌کرد، می‌گوید: از اینکه در لباس پرستاری به مردم خدمت می‌کنم بهترین خاطره زندگی و دیدن رنج بیماران به‌ویژه بیماران کرونایی در ایام عید نوروز سال جاری، بدترین خاطره‌ام است.

 به گفته وی جانباختن بیماران براثر بیماری منفور کرونا بدترین اتفاقی است که تاکنون با آن مواجه شده‌ام البته دیدن دوستان و بستگانم بر روی تخت بیمارستان رنجم را مضاعف‌تر می‌کند و از دست دادن یکی از بستگانم در این بیمارستان به علت ابتلا به بیماری کرونا رنجی است که همیشه در ذهنم خواهد ماند.

خدمت به بیماران را وظیفه می‌دانم

«مائده تقی پور» پرستار بخش جراحی عمومی بیمارستان امام خمینی (ره) ساری هم از علاقه‌اش به رشته پرستاری  و اینکه چرا این رشته را انتخاب کرده است می‌گوید و خدمت به بیماران را وظیفه می‌داند.

او که در شرایط سخت کرونا پا به‌پای دیگر همکاران خود به بیماران رسیدگی می‌کند، بیان می‌کند: با دیدن درماندگی بیماران کرونایی ناراحت می‌شوم اما می‌طلبد همه ما پرستاران خیلی قوی‌تر از حالت عادی عمل کنیم.

این پرستار فعال، کار فشرده بالباس‌های مخصوص  را طاقت‌فرسا می‌داند و می‌گوید: سختی کار در این بخش علاوه بر مواجه بودن با درد و رنج بیماران، تحمل لباس‌ها و ماسک محافظ است که واقعاً طاقت فرساست.

تقی پور در ادامه با اشاره به‌سختی کار در بخش بیماران کرونایی می‌گوید: البته گذاشتن ماسک چندلایه هم اختلال تهویه می‌آورد حتی یک‌بار یکی از کمک بهیاران به خاطر این شرایط از حال رفت.

او با اشاره به رعایت اصول بهداشتی و حفظ فاصله فیزیکی که در پیشگیری از کرونا ویروس بسیار تأثیرگذار است می‌گوید: دل‌نگرانی‌های کادر درمان فقط و فقط برای مردم است اگر مردم عزیز تمام توصیه‌ها را گوش دهند قطعاً حال شهرمان خوب و آمار بیماران بستری و فوتی‌های ناشی از کرونا کم می‌شود.

تقی پور ضمن آرزوی از بین رفتن کامل ویروس کووید 19 از مردم خواست که با گذاشتن ماسک در جلوگیری از انتشار این ویروس منحوس یاری‌رسان کادر درمان باشند.

پرستاری در شرایط کرونا یعنی گذشت و فداکاری

«ندا درویشی» پرستار picu(بخش مراقبت‌های ویژه کودکان) بیمارستان بوعلی سینا ساری پرستاری را فداکاری و گذشت می‌داند و می‌گوید: عاشق شغلم هستم و با عشق کار می‌کنم، از اینکه می‌توانم در سلامتی بیماران نقش داشته باشم، بسیار خوشحالم.

او در تعریف پرستاری می‌گوید: به نظرم پرستاری یعنی مراقبت از جسم و روان  آدم‌ها. البته یک وقت‌هایی مراقبت روحی - روانی نیز نقش بسیار مهمی در سلامت بیماران دارد.

این پرستار متعهد  به شرایط کرونایی و حال روحی این بیماران اشاره و اینکه کار کردن در این شرایط فداکاری می‌خواهد ادامه می‌دهد: دیدن مشکلات تنفسی بیماران، تنهایی، ترس و اضطرابی که در نگاه آنان موج می‌زند باعث رنج ما و دیگر همکارانمان می‌شود.

درویشی می‌گوید:  تنها انگیزه‌ای که انرژی ما را دوچندان می‌کند و باعث می‌شود که به کارمان در این شرایط ادامه دهیم خوب شدن حال بیماران کرونایی و دیدن  شادی در چهره آنان است.

او از خاطرات خوب و بد که در چند ماه گذشته در بخش کرونایی رخ‌داده می‌گوید: بیماری جوان در بخش داشتیم که  با تنگی نفس نسبتاً شدید در حالیکه با ماسک اکسیژن تنفس می‌گرفت تو بخش بستری‌شده بود  ناراحتی این خانم و رنجی که از این بیماری می‌کشید برایم عذاب‌آور بود.

این پرستار ادامه می‌دهد:  بالای سر بیمار رفتم و شروع کردم به حرف زدن: استرس نداشته باش، بیماران مشابه شما بهبود گرفتند و برگشتند دخترش هم که بیرون از اتاق نگران حال مادرش بود از حال مادرش پرسید و به او گفتم حتماً مادرت درمان و به کانون خانواده برمی‌گردد از من خواست تا آب‌میوه‌ای را که از منزل تهیه‌کرده به مادرش بدهم و من نیز انجام دادم.

درویشی می‌گوید: نوبت آن روزم تمام شد برای فردا شب که به بیمارستان مراجعه کردم همکاران بالای سر بیمار بودند که متأسفانه نتوانست تحمل کند و فوت کرد. اشک تو چشمام جمع شده بود نمی‌دانستم اگر دخترش را دیدم باآن‌همه امیدی که برای زنده ماندن مادرش دادم، چه پاسخی بدهم؟!

توصیه این پرستار در بخش پایانی سخنانش این بود که: ماسک بزنید و از تجمع پرهیز کنید تا در آینده‌ای نه‌چندان دور؛ در کنار هم روزهای خوبی را سپری کنیم.

افتخار می‌کنم که پرستارم

«هدیه صابریان» پرستار بخش اورژانس بیمارستان فاطمه زهرا (س) ساری، همانند دیگر همکاران پرستارش به شغلش افتخار می‌کند و می‌گوید: به‌عنوان یک پرستار خدمت به مردم و حفاظت از سلامت آنان  را افتخار می‌دانم و امیدوارم بتوانم برای مردم کشورم مفید واقع‌شده و در حد توانم خدمتگزارشان باشم.

این سفیدپوش عرصه بهداشت و درمان بابیان اینکه پرستاری در شرایط کرونایی یعنی احساس مسئولیت مضاعف نسبت به هم نوع، ادامه می‌دهد: با عشق و علاقه این شغل را انتخاب کردم و هرگز از انتخاب خود پشیمان نیستم.

صابریان مرگ همکارش را به دلیل ابتلا به ویروس کرونا تلخ‌ترین خاطره بیان می‌کند و می‌گوید: البته مرگ دیگر همشهریان عزیزم نیز این واقعه تلخ  را تلخ‌تر کرده است.

او در ادامه می‌گوید: از مردم می‌خواهم که با رعایت پروتکل‌های بهداشتی کمک‌حال ما در این شرایط سخت کرونایی باشند.

همراهی مردم و کادر درمان دو حلقه اجتناب‌ناپذیر در مهار کرونا هستند که باید تا پایان این مسیر ادامه داشته باشند.

در این روزها که کرونا روندی اندک کاهشی دارد بهترین زمان است تا با رعایت توصیه‌های بهداشتی یک خسته نباشید به همه پرستاران بگوییم که صبورانه به بیماران خدمات‌رسانی می‌کنند.