نماینده کارگران:
با اجاره «دستمال نوظهور» به موزاییک سازی، معوقات کارگران پرداخت می‌شود/ بیست سال است سود سهام ما ناپدید شده!
نماینده کارگران نوظهور می‌گوید: با اجاره کارخانه به موزاییک‌سازی، معوقات کارگران به تدریج پرداخت می‌شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، قصه کارگران «دستمال نوظهور» مشابه داستان هزاران کارگر واحدهای خصوصی شده است؛ کارگرانی که در دهه‌های گذشته، ابتدا شاهد پایین آمدن سطح تولید بودند و بعد از آن، همه سازوکارِ روابط کار دچار اختلال شد.
کارگران دستمال نوظهور از میانه سال ۹۶ بیکار شدند؛ در آن زمان با تعطیلی کارخانه، کارگران برای دریافت مطالبات انباشته خود که یک سال دستمزد برای شاغلان و سنوات بازنشستگان بود، راهیِ مراجع قضایی شدند. علیرضا هوشمند که قبل از تعطیلی کارخانه؛ عضو شورای اسلامی کار این واحد تولیدی بود و اکنون نیز نماینده کارگران در دادگاه است، در ارتباط با سرنوشتِ کارگران نوظهور بعد از تعطیلی می‌گوید: قبل از تعطیلی حدود ۳۰۰ کارگر بودیم که بعد از آن، به زحمت به ۱۰۰ نفر می‌رسیدیم؛ فصلی‌ها و قراردادی‌ها رفتند؛ این کارخانه حدود ۷۰ کارگر رسمی داشت که همه آنها حدود یک سال معوقات مزدی پرداخت نشده دارند.
هوشمند از سرنوشت مطالبات کارگران بعد از طرح دعوا در مراجع قضایی خبر می‌دهد: در سال ۹۶، دادگاه اجازه توقیف اموال داد؛ پس از آن اجازه داد که شرکت را اجاره بدهیم و از محل اجاره، مطالبات کارگران را به تدریج پرداخت کنیم؛ حالا شرکت را ماهی ۱۲۲ میلیون تومان به یک موزاییک‌سازی اجاره داده‌ایم و با این پول، معوقات مزدی کارگران به تدریج پرداخت می‌شود؛ با این وجود کارگران هنوز حدود یک میلیارد تومان از شرکت طلبکارند.
وی تاکید می‌کند: شرکت را به موزاییک‌سازی اجاره دادیم و مستاجر تعهد داده تا ۵ سال اجاره را پرداخت کند.
سود سهام ما ناپدید شد!
این نماینده کارگران مشکلات را محدود به عدم پرداخت معوقات نمی‌داند: حق بیمه‌ها دو سال است که پرداخت نشده، بنابراین کارگران و خانواده‌هایشان در این شرایط اقتصادی، دفترچه بیمه ندارند؛ بازنشستگان هم سنوات خود را نگرفته‌اند تا بلکه بتوانند آن را برای کار سرمایه‌گذاری کنند و از این شرایط ناگوار نجات یابند.
چرا دستمال نوظهور به اینجا رسید؟ عامل اصلی چیست؟ هوشمند می‌گوید: نفهمیدیم چرا تولید تعطیل شد؛ ما کارگران رسمی، کارگر سازمان صنایع ملی بودیم، این شرکت ابتدا دولتی بود و اوضاع آن خیلی خوب بود؛ حتی به هر کارگر حدود سیصد سهام کارخانه را داده بودند؛ اما از ابتدای دهه ۹۰، کارخانه خصوصی شد و مصیبت ما از آنجا شروع شد؛ سالهاست که سود سهام ما را نداده‌اند؛ تا دهه ۷۰، هر دو ماه سود سهام به کارگران تعلق می‌گرفت؛ اما بعد از آن گفتند شرکت سود نکرده! ۲۰سال است که سود سهام ما ناپدید شده!
او در ادامه می‌گوید: مسئولان باید به داد کارگران نوظهور برسد؛ برند نوظهور و کارخانه‌ی آن، ۶۰ سال سابقه دارد، چرا باید به این سادگی زمین‌گیر شود؟! چرا خصوصی‌سازی کارگران را به این روز انداخته که برای دریافت چندغاز مطالبات مزدی خود باید معطل دادگاه‌ها باشند؟!
