وعده سکوی المپیک مبنای علمی ندارد

به گزارش ایلنا، ​اینکه تیم ملی والیبال ایران می‌تواند در دومین حضور المپیکی‌اش در توکیو 2020 روی سکو قرار گیرد، بیش از آنکه یک حرف کارشناسی باشد، نشأت گرفته از عدم شناخت کافی از موقعیت امروزی تیم‌های مطرح جهان در این رشته و بر گرفته از نگاه احساسی است.

از همه مهم‌تر اینکه حتی مربیان تیم‌های بخت‌دار مدال نیز که بر همه زوایا و جزئیات کار و نیروهای تحت امرشان اشراف دارند، جرأت پیش‌بینی ندارند و قولی مبنی بر کسب حتمی مدال نمی‌دهند.

نه اینکه کسب مدال محال باشد ولی با توجه به توان و پتانسیل موجود والیبال ایران هرگز چنین پیش‌بینی‌ای مبنای علمی نداشته و ندارد. ضمن آنکه والیبال ایران در 4 سال گذشته هرگز در چنین مسیری طی طریق نکرده تا امروز با توجه به عملکرد پلکانی‌اش حالا پیش‌بینی سکو داشته باشیم.

در ورزش و بخصوص المپیک بارها شاهد بوده‌ایم که چگونه قهرمانان پرامید و صاحب بخت از دستیابی به مقام و عنوان پیش‌بینی شده بازمانده‌اند و بالعکس چه بسا نفرات و تیم‌های بدون شانس که گاه با بخت و اقبالی خیلی از مواقع به موفقیت و مدال رسیده‌اند.

در ورزش‌های گروهی چون والیبال امکان شگفتی‌سازی بدون فراهم آوردن مقدمات موفقیت به‌راحتی میسر نیست و هرگز هم در تمامی ادوار المپیک که والیبال از المپیک 1966 توکیو به جرگه بازی‌ها پیوست تا به امروز شاید لغزش‌های کوچک از سوی قدرت‌های شناخته شده را دیده‌ایم اما شاهد حضور هیچ تیمی متوسط در روی سکوها در هیچ دوره‌ای نبودیم.

هر چند والیبال ایران در دو دهه اخیر پرش خوبی در میادین بین‌المللی داشته ولی بارها در آستانه کسب موفقیت همانند لیگ جهانی 2014، لیگ ملت‌های 2019 و قهرمانی جهان 2014 از رفتن روی سکو به دلایلی بازماند و این در حالی بود که رقبایمان به رغم نوسانات، با نگاه علمی و حرفه‌ای‌تر و راهبردهای صحیح‌تر ما را در قدم‌های آخر جا گذاشتند.

امروزه دیگر در ورزش فاکتورهایی چون آمادگی جسمانی، تکنیک و تاکتیک به تنهایی کارساز و مؤثر نیست و به همان اندازه نیاز به آشنایی با تقویت در بعد روانی، مهارت‌های ذهنی، تصویرسازی، هدف گذاری و آرام‌سازی، داشتن سطح مطلوبی از انگیزش و قدرت برانگیختگی، اعتماد به‌نفس، توانایی مدیریت مؤثر بر اضطراب و استرس و کنترل هیجانات و احساسات و از همه مهم‌تر اهداف متعالی است که تکمیل کننده عناصر اصلی (آمادگی جسمانی، تکنیک و تاکتیک) برای نیل به موفقیت می‌شوند و ما هنوز برای رسیدن به این درجه باید بیشتر بکوشیم و ورزشکارانمان را تجهیز کنیم.