کالدرون و ادبیاتی به سبک ایرانیزه شدن بعد از شش هفته!
سرمربی پرسپولیس در تلاش است تا هرچه زودتر با خلق و خوی ایرانی‌ها و البته شرایط فوتبال ایران خودش را وفق دهد.
به گزارش ایلنا، عمر حضور گابریل کالدرون در ایران هنوز به پنج ماه نرسیده اما نشان داده که در همین مدت کوتاه ملاحظات خاص فوتبال ایرانی را به خوبی یاد گرفته. این آشنایی به چم و خم‌های فوتبال ایران را می‌شود از ماجرای دیزی خوری ظهر چهارشنبه دریافت. آنجایی که کالدرون، خوش و خرم با محسن خلیلی عکس یادگاری می‌گیرد و یک ساعت بعد در دفتر باشگاه کنار افشین پیروانی می‌ایستد تا با سرپرست جدید پرسپولیس عکس یادگاری بگیرد.
کالدرون اما هنوز باید فوت‌های کوزه‌گری بیشتری یاد بگیرد. او مربی بی‌تجربه‌ای نیست، بیست سال است که در کشورهای مختلف اروپایی و آسیایی کار کرده اما هنوز به شکلی عجیب و مثل مربیان تازه‌کار، در مصاحبه‌ها درباره توقعاتش از بازیکنان با خبرنگاران حرف می‌زند یا خیلی واضح از آنها انتقاد می‌کند.
خرید جونیور براندائو چه پیشنهاد ایرج عرب بوده باشد و چه کالدرون، در اصل قضیه تفاوتی نمی‌کند چراکه این بازیکن با هر کیفیتی، امروز یکی از مهاجمان پرسپولیس است و مربی می‌تواند از او استفاده کند یا اینکه وی را به نیمکت پیچ کند. اما کالدرون در این مدت، در حالی از براندائو به تناوب در ترکیب اصلی بهره می‌گیرد که دو بار اعلام کرده «جونیور براندائو گزینه نهم من برای خط حمله پرسپولیس بوده!» این یعنی، کالدرون به مهاجم تیمش به شکلی صریح پیام می‌دهد: «تو بازیکن بنجلی هستی و از سر ناچاری تو را خریدیم.»
طبعاً وقتی نظر مربی به یک مهاجم این باشد که تو بازیکن بی‌کیفیتی هستی و انتظار ندارم در زمین معجزه کنی، چه انتظاری می‌توان از جونیور داشت که برای اثبات خودش به آب و آتش بزند؟ رفتاری که کالدرون با جونیور براندائو می‌کند را با رفتار برانکو با آدام همتی مقایسه کنید. آنجایی که تعداد بازیکنان پرسپولیس به خاطر پنجره بسته نقل و انتقالاتی به زحمت به 14 نفر می‌رسید و برانکو که چاره‌ای جز استفاده از بازیکن جوانش نداشت، طوری به آدام شخصیت می‌داد که انگار باید به تیم ملی هم دعوت شود!
کالدرون دو هفته پیش وقتی بار دیگر کنعانی‌زادگان را به سیدجلال حسینی ترجیح داد، از کاپیتان تیمش با لفظ «بازیکن 37 ساله‌ای که دو هفته تمرین نکرده» یاد کرد و هفته گذشته هم در مصاحبه با خبرنگاران گفت: «اولویت ما گل زدن علیپور است» این جمله بیشتر از اینکه به علیپور کمک کند، فشار بیشتری روی دوش‌های مهاجم پرسپولیس می‌گذارد که این فصل، آمار بسیار ضعیفی در خط حمله داشته و از روی سکوها هم با انتقادات زیادی روبه‌رو شده.
بسیاری از مهاجمان بزرگ جهان گاهی برای هفته‌های متوالی از گل زدن عاجز می‌مانند و کمتر مربی باسیاستی پیدا می‌شود که در مواجهه با خبرنگاران، اینگونه مهاجم افت کرده تیمش را تحت فشار بگذارد. اینها نکته‌هایی است که کالدرون باید به مرور در فوتبال ایران فرا بگیرد. اینکه انتقاد و توصیه به بازیکنانش در رسانه‌ها، اغلب نتیجه معکوس می‌دهد و سوءتفاهم‌ها را در رختکن بیشتر می‌کند.
بازی امروز پرسپولیس، لااقل روی کاغذ بازی ساده‌ای است اما مشکل کالدرون، بیش از اینکه قدرت و ضعف حریف باشد، ناتوانی تیمش در خلق موقعیت و گلزنی است. پرسپولیس در سه بازی لیگ هیچ گلی نزده و سه برد اقتصادی با حداقل اختلاف داشته. کمتر به خاطر داریم قرمزها در 6 هفته ابتدایی لیگ، موفق نشده باشند به 2 گل در یک بازی برسند و حالا روبه‌روی تیمی قرار می‌گیرند که صاحب یکی از ضعیف‌ترین خطوط دفاعی لیگ است. پیکان به طور میانگین در هر بازی 2 گل دریافت کرده و این فرصت خوبی برای مهاجمان پرسپولیس است که هم خودشان و هم تیم را از وضعیت نامساعد دو هفته گذشته خارج کنند اما مهم‌تر از آن، وضعیت گابریل کالدرون روی نیمکت پرسپولیس بعد از دو باخت پیاپی مقابل سپاهان و شهر خودرو است.
تماشاگران ایرانی به اندازه مدیران باشگاه‌های عربستان در حمایت از یک مربی کم‌طاقت هستند و اگر روند ناکامی‌های قرمزها ادامه‌دار باشد، حتی برد در دربی هم در کارنامه کالدرون بی‌اثر می‌شود.
