رسول نجفیان چگونه قطعه «رسم زمونه» خواند؟

به گزارش خبرنگار ایلنا، در این برنامه که نخستین قرار زمستانی «دست در دست» محسوب می‌شد؛ رسول نجفیان بازیگر، خواننده، مجری و نویسنده محبوب کشورمان حاضر شده و معاشرتی گرم را با بیانی آهنگین و نقل حکایات و داستان‌های متعدد رقم زد. 

نجفیان درباره حکایت خواندن آهنگ رسم زمونه بیان داشت: حدودا چهل‌ساله بودم که این شعر را خواندم. اطرافیانم را در آن سن تک به تک از دست می‌دادم اما دیدم خاطرات به جای مانده از این عزیزان چقدر تاثیرگذارند این شد که این شعر در من بروز پیدا کرد. من بچه چهارراه عزیزخان تهرانم و اجدادم به ایل بختیاری برمی‌گردند. آن سال‌ها در یک خانه بزرگ همراه با ۱۰ خانواده در ادیان مختلف زندگی می‌کردیم. آن خانه خراب شد اما من ویرانه آن را سال‌ها می‌دیدم. بعد از مدتی که برای دیدار مجدد رفتم دیدم کلا به جای آن ساختمان جدیدی ساخته‌اند و صحنه دردناکی بود. همان زمان شعری گفتم که دیگران را هم تحت تاثیر قرار دهد و آهنگسازی آن را هم با توجه به آهنگ‌های بومی و محلی خودمان ساختم. 

وی ادامه داد: با خواندن این شعر بود که لطف دوستان را بیش از پیش دیدم به نحوی که در خارج از کشور و یا حتی خارج از تهران عزیزان نمی‌گذارند که یک روز هم در هتل بمانم و این را لطف الهی می‌دانم شعری خوانده‌ام که همه تجربه و دردش را دارند و وظیفه هنر هم چیزی غیر از این نیست. این کار را هم برای مادرم خواندم. رمز موفقیتش هم این است که همه با آن احساس همذات‌پنداری می‌کنند. به حرمت این آهنگ سه اعدامی نجات پیدا کردند. 

وی ادامه داد: حکایت خواندن این شعر در تلویزیون هم اینگونه است که در دهه هفتاد برنامه زنده‌ای در شبکه پنج پخش می‌شد و یادم می‌آید آن شب از مرحوم داود رشیدی دعوت کرده بودیم که نتوانستند حاضر شوند. همان شب گفتم من شعری دارم که در این وقت خالیِ آنتن می‌خوانم. بعد از آن بود که ۳۵ هزار نامه برای برنامه در رابطه با همین اثر آمد. 

وقتی آهنگ رسم زمونه عروسی را به عزا تبدیل می‌کند! 

وی به خاطره دیگری اشاره کرد و گفت: از طرف دوستی برای عروسی پسرش دعوت شدم که در آن تالار که چند طبقه هم بود در طبقه دیگری مجلس ختمی برپا بود. خانواده عزادار به زور من را به مجلس ختم‌شان بردند تا آهنگ رسم زمونه را بخوانم و هر چه گفتم من برای عروسی آمده‌ام اما باز در موقعیتی قرار گرفتم که این کار را خواندم. از این خاطرات زیاد دارم. 

رسول نجفیان با بیان اینکه اگر هنرمندی به آدمِ شب بودن و دیر خوابیدن و دیرتر بیدار شدن است باید بگویم که من هنرمند نیستم، ادامه داد: عمریست قبل از طلوع آفتاب بیدار می‌شوم، هر چند خیلی زود نمی‌خوابم اما زود بیدار می‌شوم و اگر روزی بیشتر بخوابم متوجه می‌شوم، بیمار شده‌ام. 

رسول نجفیان که متولد زمستان است، با اشاره به اینکه دوستان بسیاری از جمله زنده‌یادان کریم اکبری مبارکه و پرویز پورحسینی را در اثر کرونا از دست داده، اظهار داشت: برای احتیاط بیشتر چند سریال ارزشمند را از دست دادم و به لطف دکتر شاه‌آبادی و دکتر ملازاده بود چهارساعت برنامه رسم زمونه را در رادیو پیام در اختیارم قرار دادند. تنها کاری که این روزها می‌کنم حضور در این برنامه است که با سازم قطعات ادبی، اشعار شعرای نامی و به ویژه شاهنامه‌خوانی می‌کنم. 

سیاوش عقدایی در ادامه سراغ سوالات مردم از رسول نجفیان رفت و درباره اینکه چرا همیشه نقش آدم‌های مظلوم را انتخاب می‌کند از او پرسید که نجفیان پاسخ داد: نقش‌ها را به من می‌دهند اما یک خاطره بگویم در «رعنا» داود میرباقری یک نقش کاملا منفی به من داد اما یک نقش مثبت از آب درآمد. 

بازیگر «مسافر ری» در ادامه به حک شدن شعر معروف «بنی آدم اعضای یک پیکرند» سعدی شیرین‌سخن بر سر در سازمان ملل سخن گفت وافزود: زمانی که همه کشورها برای انتخاب این شعر از مملکت خودشان سر و دست می‌شکستند، این شعر سعدی انتخاب شد و آن را تبدیل به یک شعر جهانی کرد. 

تولید واکسن‌های ایرانی بر اساس پلت‌فرم‌های جهانی

دیگر مهمان این برنامه دکتر کاظم باعثی عضو هیات علمی انستیتو پاستور و یکی از محققان نخبه جوان تولید واکسن توضیح داد: تولید واکسن ایرانی نیز بر اساس چهار پلت‌فرم جهانی صورت می‌گیرد. یکی از واکسن‌های ایرانی کرونا نیز در فاز پیش‌بالینی قرار دارند. 

دکتر باعثی توضیح داد: شایع شده واکسن ایرانی خوب نیست، واقعیت این است که ایران سابقه طولانی در ساخت واکسن دارد و همه واکسن‌ها در هر جای جهان که ساخته شوند باید دستورالعمل‌های سازمان جهانی غذا و دارو را بگذرانند. واکسنی که عوارض داشته باشد تایید نمی‌شود. خرید واکسن زودتر از ساخت واکسن داخلی به ثمر می‌نشیند اما واکسن‌های مشترک ایران و کوبا و ایرانی اوایل تابستان به انبوه‌سازی می‌رسند. ویروس کرونا خیلی بدقلق نیست زیرا کمتر از یکسال برای درمان آن واکسن ساخته شده است. 

پویش «همسایه» 

سیدحسین حسینی از اعضای پویش مردمی «همسایه» دیگر مهمان این برنامه بود که در ادامه در استودیو حاضر شد و گفت: روایتی درباره مناجات حضرت زهرا (س) پیرامون همسایگان وجود دارد که به حدیث «الجار ثم الدار» معروف است. بر این اساس وارد میدان شدیم و حوزه فعالیت‌مان به مرور زمان به فضل خدا و کمک همدلانه حامیان هفته‌ای ۱۰۰۰ پرس غذای گرم به نام طرح اطعام کریمانه دوشنبه و پنجشنبه‌ها طبخ و توزیع می‌شود. 

وی افزود: بسیاری از مشارکت‌کنندگان در سنین مختلف هستند و همه نوع زندگی دارند و برخی هم از استطاعت مالی زیادی برخوردار نیستند. در ابتدا در پارکینگی که غذا می‌پختیم یک فرد نیازمند یک اتاق ۲ در ۲ کرایه کرده بود اما نه تنها کمک و مشارکت می‌کرد بلکه غذا هم قبول نمی‌کرد و می‌گفت از من نیازمندتر هم وجود دارد. 

«دست در دست» که چندیست فصل پاییزی خود را پشت سر گذاشته در ویژه برنامه فصل زمستانی خود با دعوت از مهمانانی ویژه در حوزه‌های مختلف فرهنگی، هنری، ادبی، اجتماعی، ورزشی، علمی و… علاوه بر پرداختن به موضوعاتی مثل زمستان و تاثیرگذاری افراد در بزنگاه‌های اجتماعی و تاریخی به موضوع مهم همراهی افراد جامعه در جدیدترین میدان همدلی یعنی دوران شیوع کرونا پرداخته و در «دست در دست» کاریست از گروه معارف شبکه دو و مرکز رسانه سازمان تبلیغات اسلامی به تهیه‌کنندگی هادی خدّادی و کارگردانی احسان مرادی که پنجشنبه و جمعه هر هفته بعد از گفتگوی ویژه خبری حوالی ساعت ۲۳:۳۰ روانه آنتن می‌شود. این مسیر هم‌صحبت افرادی می‌شود که گام‌های موثری در یاری رساندن به همنوعان خود برداشته‌اند.