نمایشگاه یک زن مهاجر

به گزارش ایلنا، گالری ابد از روز جمعه چهاردهم مهرماه میزبان نمایشگاه راحله فیلسوفی تحت عنوان «کران توهم» می‌شود.

نمایشگاهِ «کران توهم» شامل بخشی از یک اثر است. اینستالیشنى متشکل از جعبه‌های چوبى و ویدئو که هدفش اشاره به فضای ناشناخته بین واقعیت و خیال است. اما آیا این فضا وجود حقیقى دارد یا زاده‌ى ذهن ماست؟

اینستالیشن به بررسى مرزهاى «خیالى و حقیقى» مى‌پردازد که به دلائل مختلف بین جوامع گوناگون به‌وجود آمده است. استعاره‌اى براى به چالش کشیدن سیستم‌هاى سازمان یافته‌ى بین کشورها که در چهارچوب قوانین بسته گرفتار شده‌اند و راه‌هاى ارتباطى با یکدیگر رامحدود کرده‌اند.

امروزه مردم در واکنش به حضور در شبکه‌هاى اجتماعى و کسب اطلاعات بی‌شمار از این مجموعه‌هاى اطلاعاتى، تلاش بیشترى براى ارتباط با مردم و فرهنگ‌هاى جوامع دیگر مى‌کنند ولى به‌طور قطع موانعى در پیش روى آنهاست که مسبب آن همان قوانین دولتى و حکومتى و در مجموع مرزبندى‌هاى سیاسى است، که در نهایت موجبات عدم اعتماد بین ملت‌ها را دامن مى‌زند.

«کران توهم» به سردرگمى انسان‌هایی اشاره می‌کند که به علت این فضاهاى بسته دچار یأس و شک شده‌اند.

جعبه‌هاى انباشته شده هر کدام شکلى را به نمایش مى‌گذارند و هر شکل پنجره‌ای است به جهان دیگر، هدایت‌کننده نگاه‌ها به فراسوى مرزها.

همچنان که بیننده اثر در تلاش براى نگریستن به درون این پنجره است شخص دیگری هم از آن سو به درون این فضا مى‌نگرد. دو نگاه در فضاى تاریک و ناشناخته با هم تلاقی می‌کنند و اولین ارتباط شکل می‌گیرد. کنجکاوى اولین قدم براى آگاهى است و زمانی که هر دو طرف کنجکاوانه در جستجوى دیدن و برقرارى ارتباط هستند مرز تاریکى و ابهام داخل جعبه را به چالش می‌کشند.

وضعیت من پس از مهاجرت مانند ایستادن روى پلی معلق است، سرگردان در کرانه‌ای خیالی میان دو کشور. من در جستجوى هویت فردى خود به پلی استوار نیازمندم که مردم دو کشورم  براى ارتباط و گفتگوى انسانى دعوت کند و کران‌هاى محدود و مسدود سیاسى را به چالش بکشد.

جعبه‌هاى چوبى فضاى معمارى گونه‌اى را به‌وجود مى‌آورد. فضایى که به دلیل ساختار آن بیننده را از ورود کامل منع مى‌کند. اما نقوش روى جعبه‌ها از دو طرف فضا را باز مى‌کند جعبه‌ها مزیّن به نقوشى هستند برگرفته از «اتاق موسیقى» عالى قاپو هستند که براى من از لحاظ بصرى بسیار حائز اهمیت است.

سال‌هاى متمادى محوِ زیبایى و ظرافت ساختار آن‌ها بوده‌ام و براى من شناخته‌ترین نماد اصفهان هستند.

از آنجا که در این اثر به شهر اصفهان و «صفاخانه» به طور خاص توجه داشته‌ام لذا استفاده از این نقوش امرى بدیهى مى‌نمود.

صفا خانه اولین مرکزِ گفتگوىِ ادیان بود که به همت آقا نجفى اصفهانى در سال ١٢٨١ شمسى ( ١٩٢٠میلادى) تأسیس شد. «کران توهم» با ارج نهادن به تلاش این انجمن به‌عنوان پیشروانِ راه ایجاد گفتگو و ارتباط بین ادیان، سعى در زنده نگاه داشتن اهداف این انجمن و زنده نگاه داشتن پیام اصلى آن‌ها مبنى بر راهگشایى ارتباط بین اقوام دارد.

در هدفمندتر کردن و مؤثرتر بودن این نمایشگاه تصمیم بر آن شد تا این اثر به دو بخش تقسیم شود و همزمان در دو کشور ایران (تهران)، آمریکا (ایالت فلوریدا) برگزار شود.

بازدیدکنندگان اثر در هر دو نمایشگاه به کسانی می‌نگرند که آماده برقراری ارتباط از سوی دیگر هستند و بازدیدکنندگان ایرانی به اشخاصی که از آمریکا در این اثر مشارکت کرده‌اند.

مجموعه‌ى ویدیوهاى این اثر متشکل از پانزده داوطلب ایرانى و پانزده داوطلب آمریکایى است.

در بخش دیگر این نمایشگاه‌ها ویدیویى از بازدیدکنندگان ایرانى در گالرى آمریکا و بازدیدکنندگان آمریکایى در گالرى ایران پخش خواهد شد تا یکپارچگی بصری این اثر در دو مکان براى بازدیدکنندگان ملموس‌تر شود.