فیلم دهلیز نقد و بررسی شد

ایلنا: یازدهمین وِیژه برنامه نمای نزدیک که به اکران و نقد و بررسی فیلم سینمایی دهلیز، اولین ساخته سینمایی بهروز شعیبی، اختصاص داشت برخلاف کنسلی پروازهای ورودی به تبریز، مساعد نبودن شرایط جوی فرودگاه تبریز و عدم حضور مهمانان این ویژه برنامه، با استقبال خوبی روبرو شد.
به گزارش ایلنا، براساس اعلام پیشین روابط عمومی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز قرار بود بهروز شعیبی، به همراه محمدرضا شیرخانلو بازیگر خردسال فیلم و طهماسب صلح جو، رئیس شورای مرکزی انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران در نشست نقد و بررسی فیلم حضور داشته باشند.
نشست نقد و بررسی با حضور عبدالرضا هشترودیلر، منتقد تبریزی فیلم برگزار شد و برخی پرسش‌های مخاطبان فیلم مورد طرح و نظر قرار گرفت.
قصاص، موضوع بنیادین فیلم دهلیز است که در آن کارگردان کوشش کرده است با بررسی روابط انسانی، خانواده‌ای را از اجرای حکم قاتل فرزند خود که پنج سال است در زندان به سر می‌برد، بازدارد.
عبدالرضا هشترودیلر با اشاره به درخشش فیلم در جشنواره فیلم فجر گفت: دهلیز فیلمی اجتماعی است که از یک ملودرام موفق برخوردار است و تواسنته به دور شعارزدگی و عبور از کلیشه‌ها مقصود خود را به خوبی برساند.
این منتقد تبریزی ادامه داد: این فیلم بازتاب‌های خوبی در جشنواره فیلم فجر داشته است و تواسنته توجه مخطابان را به سمت خود جلب کند.
هشترودیلر با اشاره به وضعیت سینمای ایران در سالهای گذشته گفت: سینمای ایران در سالهای گذشته وضعیت ویژه‌ای داشت و بسیاری از فیلمسازان به سبب برخی مشکلات داخلی و فشارهای خارجی، مجبور به فعالیت در یک فضای نه چندان انتخاب شده شدند.
وی خاطر نشان کرد: این فیلم در همین شرایط کار شده است ولی توانسته جریان مستقل خود را حفظ کند.
هشترودیلر ادامه داد: دهلیز، از منظر امیرعلی بازیگر خردسال فیلم روایت می‌شود که در فصل اول فیلم با شخصیت پرتحرک و به طرز غیرمتعارفی هنجار گریز روبرو هستیم.
وی افزود: در فصل دوم فیلم که امیرعلی با پدرش روبرو می‌شود، به نوعی با تحول شخصیتی روبرو هستیم و بیشتر به درونیات او پی می‌بریم.
روابط سه نفره خوب کار شده‌اند
یکی از حاضرین در جمع با طرح این پرسش که نحوه روابط بین اعضای خانواده را چطور ارزیابی می‌کنید از هشترودیلر خواست در این خصوص توضیحی بدهد.
هشترودیلر گفت: نقطه عطف این فیلم تمرکز بر روی روابط سه نفر بود و توانسته از تمام ظرفیت خود برای نشان دادن این نوع از روابط بهره برده است.
وی روابط اعضای خانواده با هم را طبیعی توصیف کرد و افزود: حتی در برخی موراد این روابط به سوی «بازی هنری» سوق پیدا می‌کند که به فیلم قوت بخشیده است.
هشترودیلر، صحنه فوتبال بازی کردن بهزاد و امیرعلی را به عنوان یکی از این صحنه‌ها توصیف کرد.
وی تاکید کرد: روابط موفق کار شده است و معنادارند.
عصبیت جامعه امروز دغدغه فیلمساز است
یکی دیگر از حاضران با اشاره به مضمون اصلی فیلم گفت: فیلمساز تا چه اندازه خواسته دغدغه اجتماعی خود را نشان دهد و آیا به سمت شعار نرفته است؟
هشترودیلر گفت: فیلمساز به صورت مشخص دغدغه‌های خاصی دارد و به بهترین نحو ممکن، این موضوع را نشان داده است.
وی افزود: شعیبی، به رغم محدودیت ویژه و نیز فضای خاصی که روی مضوع فیلم حاکم است بدون اینکه بخواهد از سبک رایج هندی بازی در فیلم استفاده کند و از احساسات مخاطب خود استفاده ناصحیح کند، حرف خودش را زده است.
وی ادامه داد: این فیلم اشاره مستقیم به عصبیت‌های حاضر در جامعه دارد و رفتارهای شهروندان با یکدیگر را به نقد می‌کشاند.
وی افزود: این فیلم توانسته در حد «خوب» حرف خودش را بزند و حرف خود را بزند.
امیرعلی بیشتر از سنش می‌فهمد
هشترودیلر در پاسخ به یکی از مخاطبان فیلم که در آن سن امیرعلی در بخش‌هایی از فیلم مورد تناقض قرار گرفته بود گفت: امیرعلی تا قبل از مواجهه با پدرش به صورت غیر متعارفی بازیگوش و غیر متعادل است. او پسر دردسرسازی است و همواره نزاع می‌کند.
وی ادامه داد: اما مواجهه‌اش با پدر، او را به نوعی از بلوغ فکری و روحی می‌رساند و به ادراک‌های تازه از زندگی‌اش می‌رسد.
وی تاکید کرد: او بیشتر از سن خودش می‌فهمد و با پایان بندی فیلم این را نشان می‌دهد.
هشترودیلر گفت: به نظر من پایان بندی فیلم شعاری نبود و حس واقعی کودکی در آن موقعیت را نشان می‌داد.